BCCCAP00000000000000000000583

DE EJUS EJSSENTIA, th; 4, n. 880-882 491 e) Wirceiburgenses, Salmanticenses, Billuart, Vasquez et alii docent contractum et sacramentum esse unam eámdemque rem, nec differre inter se .nisi cum fundamento in re; sed simul ajuri.t contrahentes posse sua intentione separare contractum a matrimop.io sacramento, ita ut effi.ciatur contractus validus sine sacramento; in quo casu haberetur, etiam ínter' christianos, contractus matrimonii qui tamen non esset sa– cramentum (3). 881. Sententia commúnis enuntiatur in thesi; ,secundum ipsam ipse contractus matrimonii evectus est a Christo in sacramentum, ita ut, ínter christianos, nullus dari possit contractus validus quin non sit sa– cramentum. Ita Stus. Thomas, Bonaverttura, Scotus et omnes theologi (4). 882. . Ceinsura.- Doctrina, in thesi enuntiata, dicenda est certa et omnino tenenda; quare doctrina con'traria damnata erit erronea. Pius IX damnavit has propositiones: «Matrimonium sacramentum non est nisi quid contractui. accessorium ab eoque separabile, ipsumque sacramentum in una tantum nuptiali benedictione situm est» (5). «Vi contractus mere civilis potest ínter christianos constare veri no– minis matrimonium, falsumque est, aut contractum matrimonii ínter christianos semper esse sacramentum, aut nullum esse contractum si sacramentum excludatur» (6). «Nemo, ait ipse Pontifex, ex catholicis ignorat aut ignorare potest matrimonium esse vere et proprie unum ex septem evangelicae legis sacramentis a Christo Domino institutum, ac propterea ínter fideles Ma– trimonium dari non posse quin uno eodemque tempore sit sacramen:– tum..., ac proinde a conjugali foedere sacramentum separari numquam posse, et omnino spectare ad Ecclesiae potestatem ea omnia decernere quae ad idem Matrimonium quovis modo possunt pertinere» (7). Nec aliter Leo XIII ... «Etenim non potest hujusmodi distinctio, seu verius dictractio, probari; cum exploratum sit in matrimonio christiano contractum a sacramento non esse dissociabilem; atque ideo non posse contractum verum et legitimum consistere, quin sit eo ipso sacramen– tum. Nam Christus Dominus dignitate sacramenti auxit matrimonium; matrimonium autem est ipse contractus si modo sit factus jure ... Itaque apparet, omne ínter christianos justum conjugium in se et per se esse sa– cramentum: nihilque magis abhorrere a veritate, quam esse sacramen– tum decus quoddam adjunctum aut proprietatem illapsam extrinsecus, quae a contractu disjungi ac disparari hominum arbitratu queat» (8). Deinde Codex Juris Canonici: «Christus. Dominus ad sacramenti dig- (3) WIRCEBURGENSES, De sacramento matrimonii, n. 300; SALMANTICENSES, De sacramento . matrimonii, c. 3, dub. 3, n. 77 ;. BILLUART, d1ss. 1, a. 5, pe– .tes 5,o ; VASQUEZ, De sacramentis in genere, disp. 138, c. 5, .n. 63-64. (4) STUS. THOMAS, Suppl., ej. 42, a. 1, ad 1; STUS, BONAVENTURA, in IV Sen– tent., dist. 26, a. 2, q. 2; ScoTus, in IV sentent., dist, 26, q. 1, concl. 3; hanc eamdem doctrinam tenuerunt juxta JuarE, theolog1 Graeco-Russ1 usque ad saeculum XIX; op. cit., t. 3, pag. 447-450; cfr. inter hodiernos, Brr.toT, OP. cit., th. 37. (5) DENZINGER, 1766. (6) DENZINGER, 1773. (7) DENZINGER, 1640. (8) DENZINGER, 1854.