BCCCAP00000000000000000000583

430 DE SACRAMENTO POENITENTIAE, th. 21, n. 762-763 Prima sententia.-Distinguit inter praemium essentiale et accidenta– le; illud est visio beatifica Dei cum amore et gaudio inde sequentibus; istud est gaudium quoddam de bono creato. Jamvero merita revivisce– rent quoad praemium accidentale, quatenus beati gaudebunt de operi– bus bonis ab ipsis factis (5). Haec sententia rejicitur ut falsa. Secunda sententia.-Ait merita reviviscere tam quoad praemium es– sentiale quam quoad accidentale, sed secundum mensuram praesentis dispositionis; si igitur habes merita ut decem, sed dispositio praesens non est nisi ut duo, merita reviviscent ut duo; reliqua reviv~scent quan– do dispositio sit ut decem (6). Haec sententia fere ab omnibus rejicitur quia reducitur ad pri– mam (7). Tertia sententia. - Ait merita reviviscere secundum dispositionem praesentem et secundum intensitatem quam merita habebant ante pec– catum (8). Quarta sententia.-Hodie communior, inter theologos, tenet merita reviviscere totaliter, ita ut praemium in coelo correspondeat, tum meri– tis mortificatis, tum meritis post conversionem acquisitis .(9). Et revera haec sententia melius salvat notionem reviviscentiae, et conformior apparet definitioni tridentinae, et Sacrae Scripturae. Definitioni Tridentinae, quia Concilium Tridentinum dicit omnia bona opera justorum gloriam de condigno mereri, modo iustus in statu gra– tiae decedat. Unde gloriam merentur propriam opera meritoria per pec– catum mortificata, si justus in statu gratiae decedat. Ubi non requiritur determinatus gradus nec ratione poenitentiae, nec. ratione dispositionis actualis. Sacrae Scripturae, in qua just~ficatio peccatoris describitur ut redi– tus ad perfectam Dei amicitiam; quod non obtineretur, si merita non reviviscerent totaliter; quomodo quis rediret ad perfectam Dei amici– tiam si Deus non recognosceret merita ab ipso peracta?... 763. Scholion II: De modo quo gratia et virtutes reviviscant.-Doc– trina exposita directe agit de reviviscentia meritorum; quid dicendum de reviviscentia gratiae et virtutum? Respondeo.-Gratia, antea acquisita, ex bonis operibus, juxta omnes theologos reviviscit eodem gradu quo antea erat, quia ipsa est radix glo– riae; discrepant tamen T;h.eologi in instanti in quo reviviscit; juxta ali– quos _(10), reviviscit in ipso instanti glorificationis juxta dispositionem poenitentis, et alia pars in instanti ingressus in gloriam (11). (5) Cfr. SUAREZ, disp. 2, sect. 1, n. l. (6) Ita BAÑEZ, in II-II, q, 24, ª· 6, dub. 6, concl. 3; STUs. BONAVENTURA, in IV Sentent., dist. 14, p. 2, a. 2, q. l. (7) Cfr. BILLUART, diss. 3, a. 5, 2. (8) Ita SoTo, in IV Sentent., dist. 16, q. 2, a. 2; GONET, De Poenitentia, disp_ 5, a. 2, § 2, n. 28; BILLUART, De Poenit., diss. 3, ª· 3, § 2; HUGON, t. 3, pag. 580 sqs.; BILLOT, De Poenitentia, pag. 108 sqs., qui tamen non con– veniunt in quantitate meritorum. (9) Ita · SCOTUs, in IV Sentet., dist. 22, a. 2, n. 9; SUAREZ, Opusculum V, disp. 2, sect. 3, n. 17; DE LUGO, disp. 11, sect. 2, n. 30; GALTIER, OP. cit., n. 569; PEscH, op. cit., n. 337; HUARTE, op. cit., pag. 491 sqs_ et multi alii. (10) SALMANTICENSES, De merito, disp. 5, n. 9; ZUBIZARIIET~, De Gratia, n. 348. (11) ScoTus, in IV Sentent., dist. 22, a. 2, n. 10.