BCCCAP00000000000000000000583

DE E.TUS PRAX~ _AB ECCLESIA, th. 18, n. 747-748 423 11.º) Quoad relapsos. Nomine relapsorum veniunt illi fideles qui, postquam poenitentiam publicam jam egerant, iterum committebant.ali– quod peccaturh grave quod puniri debebat alía poenitentia etiam publica. a) Certum est istis relapsis denegatam fuisse novam poenitentiam publicam, nam poe:nitentia publica semel tantum concedebatur. b) Non constat de absólutione privata eis impertita; sed certo Ec– clesia semper adhortata est eos ad poenitentiam, nec umquam a salute exclusos consideravit (20). 12. 0 ) Quoad clericos majares (episcopos, sacerdotes, diaconos) non adfuit universalis observatio in antiqua Ecclesia. 1. 0 ) Certum videtur in aliquibus ecclesiis eos fuisse admissos ad poe– nitentiam publicam; in aliis vero non, ne injuria fieret honori sacerdo– tali; in hoc casu tales clerici deponebantur et ad statum laicalem re– digebantur; haec poena considerabatur aequivalens poenitentiae pu– blicae. 2. 0 ) Controvertitur utrum istis clericis concederetlir necne reconci– liatio per veram absolutionem sacrámentalem; de quo dicendum est quod, ex investigationibus hucusque factis, non constet eos fuisse ab ipsa exclusos, et aliunde certo scimus illos clericos, qui vitam religiosam amplectebantur, accepisse «benedictionem poenitentiae», id est episco– pum super ipsos orasse et manus imposuisse. Jamvero haec episcopi oratio et manuum impositio erat absolutio sacramentalis (21). - 748. Objectio l."': Ex Pastare Hermae: «Post vocatíonem íllam magnam et sanc– tam (id est, post Baptismum) si quis tentatus fuerit a diabolo et peccaverit, unam poenitentiam habet; si autem subinde peccet, et poenitentiam agit, non proderit ha– mini talia agentí: aiffícile enim vivet Deo» (22). Respondeo: In hoc loco Hermas negat secundam poenitentiam, nego; dicit valae difficile esse facere poenitentiam, concedo. Objectio 2.a: Clerus Romanus, anno 250, et Stus. Cyprianus dubitant de modo agen– di cum libellaticis et lapsis, et tandem admittunt eos ad pacem Ecclesiae; sed símul decernunt lapsis nonnisi in exitu subvenire: «Placuit, frater carissime, ait Stus Cyprianus, examinatis causis singulorum, , libe– llaticos interim admitti, sacrificatis in exitu subveniri, quia exomologesis apud ínfe– ros non est, nec ad poenitentiam quis a nobis compelZí potest, si fructus poeniten– tiae substrahatur» (23). Respondeo: Et in hoc loco agitur de Í:legatione poenitentiae illis qui sacrificave– rant, nego. Agitur de quadam norma generali stabilienda ita ut apud omnes eodem modo se haberent erga ipsos, concedo. . Objectio 3.a: Concilium Illiberitanum· haec statuit anno 306: «Placuit ínter eos, qui post fiaem baptismi salutaris adulta aetate ad templum idoli íaololaturus accesserit et fecerit, quoa est crimen principale, quia est summi sceleris, placuit, nec in finem euni communionem accipere» (24). Respondeo: Et in hoc Concilio denegata est absolutio sacramentalis, nego; dene– gatur poenitentia publica, immo et ipsa communio per modum viatici, concedo. ,. Jamvero quod in aliquibus locis ita procederetur, non est contra thesim nostram, in qua agitur de norma generali Ecclesiae Universalis. (20) (21) (22) (23) {24) Cfr. GALTIER, loe, cit, 226 sqs,; LERCHER, loe, cit., n. 518; SThS., OP, cit.• n. 50. Cfr. GALTmR, op. cit., 367 sqs. Mandat., 4, 3; PG., 2, 919; et cfr. etiam Vis., 2, c. 2; PG., 2, 897. PL., 3, 873. Conc. Iliberit., c. 1; MANSI, 2, 6; cfr. etlam conc. Arelat, c. 22; MANSI, 2, 473.