BCCCAP00000000000000000000583

DE ATTRITIONE, th. 15, n. 722-724 407 perfecta intensa; in sacramento requiritur omnino contritio perfecta, at sufflcit remissa (2). e) Pallavicini propugnat attritionem sufficere, dummodo aliquem amorem benevolentiae, etsi relative, appretiative summum, includat .(3). d) Alii, ut Diekamp, exigunt, praeter attritionem, amorem Dei in– choatum .(4). e) Wirceburgenses requirunt, praeter attritionem, amorem concu– piscentiae quo Deus diligeretur tamquam nobis bonus (p). 723. Censura. a) Quocl: attritio in genere sufficiat, est doctrina de fide div. catholica et definita. Ita Concilium Tridentinum declarat at– tritionem «non solurn non facere horninern hypocritarn et rnagis pecca– torern, verurn etiarn donum Dei esse... quo poenitens adjutus viarn sibi ad justitiarn parat» (6). b) Quod attritio sit dispositio proxirna, ita ut nihil aliud requiratur ad remissioneni obtinendam intra sacramentum Poenitentiae, est sen– tentia omnino certa. e) Quod non requiratur ullus rnotus arnoris initiatis: Alexander VII prohibUit in virtute Sanctae Obedientiae, et sub poenis excommunica– tionis, censuram ferre unius contra alium in hac quaestione: «rierno audeat alicujus censurae theologicae alteriusve injuriae aut conturne– liae nota taxare alterutram sententiarn» (7). Nihilominus Theologi fere omnes sententiam contrariam rejiciunt ut .improbabilem vel falsam, et suam tenent tamquam communiorem, mo– raliter certam, et in práxi tuto sequendam (8). 724. Probatur thesis: a)_ Sufficit att:,;itio. 1. 0 ) Sacramentum Poenitentiae institutum fuit ad remittenda pec– eata mortalia post Baptismum commissa. Atqui si attritio non sufficit et requiritur omnino contritio perfecta tamquam ejus proxima p.isposi- _ tio, dicendum est .quod sacramentum Poenitentiae numquam remitteret peccata mortalia. Ergo attritio sufficit. Prob. minar.: Nam contritio caritate perfecta peccata remittit ante actualem susceptionem sacrarnenti. Unde dicendum foret institutionem sacramenti Poenitentiae evadere inutilern. 2. 0 ) Sacramentum Poenitentiae debet producere gratiam quam signi- (2) Ita BERTI, De theol. discipl., lib. 34, c. 5; GAZZANIGA, Praeleat. theol., t. 9, diss. 6, c. 5. (3) PALLAVICINI, Assert, theol., lib. 7, e; 12, et Hist. Cona. Trident., lib. 8, c. 13, n. 13; BILLlJART, De Poenitent., diss, 4, a. 7, parag. 3; PERINE~-LE, L'attri– tion d'apres le aonaile d.e Trente et d'apres s. Thomas d'Aquin, pag. 19, 50, et 133 sqs. · ·(4) Kath. Dógmatilc, t. 3 (192~), pag. 24. . . ·(5) WIRCEBURGENSES, De Poenitentia, n. 166; TOURNELY, De Poenitentia, q, 5, a. 3; STUS, ALPHONSUS M. DE LIGO¡tIO, lib. 6, tr. 4, n. 442. '(6) DENZINGER 898 et 915, in quo dicitur attritionern praeparare ad gratiarn. <(7) DENZINGE~ 1146; cfr. L. CEYSSENS, L'origine du ilearet du Sainte Ofjice conaernant l'attrition, in EphThLov., 25 (1949), 83-91. '(8) Ita STU$•. THOMAS, in IV Sentent., dist. 22, q. 2, ª· 1, sol. 3; . SUAREZ, in III, disp, 4, sect. 8; VASQUEZ, in III, q. 92, a. 1, dub. 3; SOTO, m IV sentent.. dist, 17, q. 2, a. 5 et alii. Hanc sententlarn jarn docuerat S90TUs, in IV, d, 20, q. un., n. 3; d. 16, q. 1, n. 7; et etiarn DURANDUS, m IV, d. 18, q. 2, n. 6.