BCCCAP00000000000000000000580

P. ::\IELCHIOR A POBLADURA 460 demptor. Ergo non solum fuit sublevativus, sed praeservativus respectu aliquornm. Et hoe est beneficium maximum. Ergo debuit conferri crea– turae maxime gratae, qualis fuit l\Iater irisius; et unice ae singulari– ter illi, tune propter singularen cum Christo coniunctionem, tune quia proprio ac singulari modo ad redemptionem cooperata est, illius pre– tium de sanguinibus suis quodammodo conferPndo, quatenus ex illis caro Christi formata Pst. Propter hoc quamvis Christus sit solus om– nium hominum, tamen beata Virgo singulari modo eum vocat salutare suum, dicens: Et cxultavit spiritus mcus in Deo salutari meo (168). Quod bene confirrnant verba D. B e r na r din i Senensis, ser. 51, c. 3, dicentis Christum Dominum magis venisse in carne mortali pro beata Virgine redimenda, quam pro omnibus hominibus, etiam si om– nes cum illa eonferantur. Et propter hanc rationem eam vocat primo– genitam Redemptoris (lG~). Ad quod refert etiam G 1 o s a m ( !) in illud Cant. 4: Vulncrasti cor mewm, soror mea sponsa (170), etc. 2 º Ex eodem medio redemptionis. Ille est perfectissimus redernp– tor qui meretur amotionem omnis paenae ab eo, quem redemit. Ergo Christus, qui fuit perfectissimus redernptor naturae humanae, debuit ab ea removere omnem poenam saltem in aliquo homine. Hunc autem non decuit alium esse, quam Virginem l\fatrem. Subsumo: Sed pecca– tum originale est maxirna poena, et maior quam carentia visionis di– vinae; est enim simul poena et culpa, ut dicitur in 2 Sent. (171). Ergo si Christus non meruisset alicui ablationem peccati originalis, non fuisset adeo perfectissirnus redemptor. Quia licet per baptismum aufe- (168) Cf. Le. 1, 45. (169) «Tertius Virginis ardor unitas dictus est, et de hoc Cant. 4 aeternus sponsus suae sanctissimae, hoc est beatac Virgini: l'lllncrasti cor mcum... colli tiw. Ubi glossa ait: Pro amare tuo carnem sumpsi, et vulnerihus primis in cruce vul– nerasti cor meum. Nam primogenita redemptoris Filii sui Jesu fuit beata Virgo. Et plus pro ipsa redimenda venit, quam pro omni alia creatura». Cf. S. BERNARDI– NUS SENENSJS, Pro Conccptionc ImmaculCLtac Virginis scrmo 4, art. 3, cap. 3: Opera Omn'Ía, Lugduni 1650, ¡,. 91s. De mente S. Bernardini circa privilegium irn– maculatae conceptionis adhuc acriter disputatur. Primi asserunt eum assertorem fuisse explicitum et propugnatorem privilegii, v.gr . D. ScARAMUZZI, O.F.M., LCL dot– trina del B. Giowmni Dnns Scnlo nclln prcdicazionc di S. Bernnrdúio da Sienn, Firenze 1930, p. 135-140; IDEM, L'influsso di Ubertino da Casa/e su San Bernar– dino dci Siena, in Bullct. Stndi Benwrd. 1(1935), p. 99s. Alii eum proclamant ex– plicitum quidem privilegii assertorem, minime autem defensorem et propagatorem, v.gr. G. F0LGARAIT, S.i\I., La Fcminc Bcllci in S. Bcrncirdino da Siena, Milano 1939, p. 169s: L. Dr F0NZO, O.F.2\I.Conv., La Mario logia di S. Bernardino dci Sienn, in Mise. Franc. 47(1947), p. G6ss. Demum non desunt qui negent eum explicite asse– ruissc privilegium, v.gr . EMMERICH (llLONDEEL) D'IZEGEM, O.F.i\I.Cap., L'Influence d'Ubcrtin de Casale sur les écrits de S. Bernardin de Sienne, in Coll. Franc. 5(1935), p. 28s. 37s; IDEM, Encare l'influence d'Ubertin de Casa/e sur les écrits de S. Ber– narclin de Sicnne, ibid. 6(1936), p. 73s; IDEM, De doctrinn mariologiect Snncti Bcr– narclini Senensis, ibid. 10(1940), p. 391. (170) Cant. 4, 9. (171) Cf. J0ANNES DUNS ScoTUS, Ordinatio Il, dist. 37, q. 2: Opem Omnict XIII, Parisiis 1893, ed. Vives, p. 390ss.