BCCCAP00000000000000000000548

DE EXCELLENTIA CARITATIS, th. 23, n. 872-876 623 3.º) Denique ad-ess-e debet aliqua virtus theologica quae Deum at– tingat sub ratione finis ultimi s-eu boni supremi sup-er omnia diligendi. Sed haec virtus non est fides, quae Deum finem ultimum attingit sub ratione veri; nequ-e spes, quae Deum attingit sub ratione boni relativi. Ergo caritas debet ipsum Deum attinger-e finem ultimum supernatura– lem ad quem omnia alia sint a nobis referenda. 873. Nota bene.-Dictum fuit in thesi objectum formale caritatis esse absolutam Dei bonitatem, in quantum est objecturn beatitudinis ae– ternae. Nunc autem, non omnes theologi in hac explicatione conve– niunt; sed alii aliter sentiunt. Et revera cum absoluta Dei bonitas, etsi in se simplicissima, diversis conceptibus a nobis concipiatur, potest a nobis considerari vel ut com– plectens essentiam et omnia attributa divina, vel etiam ut exprimens unum alterumve attributum, e. g. justitiam, sapientiam. Ripalda propugnat bonitatem divinam quocumque modo considera– tam esse objectum forrnale qua caritatis .Ol. Salmanticenses, Billuart et alii dicunt bonitatem divinam ut com– plectentem essentiam, attributa et divinas personas, esse objectum for– rnale quo caritatis (2). ART. III De excellentia caritatis TBESIS 23.ª: Caritas theologica est virtus omnimn excellentissima. 874. Status quaestionis.- Quaeritur in pra-esenti de excellentia cari– tatis, utrum scilicet sit aliis virtutibus praestantior; r-espondemus af– finnative. 875. Explicatio terminorum.- Perfectio virtutís ex duplici capite ori– ri potest, ex ea scilicet quod una virtus magis subjiciat hominem r:C:gu– lae actuum humanorum magisque eum approximet D-eo quam alía, et ex eo qnod unius objectum nobilius sit quam alterius; in primo casu di– citur virtus perfecti<:>r in esse morís; in secundo vero, in esse entis. 876. Sententiae theologorum.- Orones th€ologi conveniunt in €O quod caritas tum in esse morís tum in esse entis praestantior sit vir– tutibus moralibus -et spe, quia caritas nos subjicit rngulae moruro et nos adhaeret Deo magis quam virtutes moral-es €t spes. et praeterea -ejus objectum nobilius sit quam aliarum virtutum, nempe Deus in S€ bonus. Paeterea orones etiam conveniunt in eo quod caritas in esse morís pra€stantior sit quam ipsa fides. (1) De caritate, disp. 35, sect. 1 et 10; etiam PEscH, De caritate theol., n. 554; LENNERZ, OP. cit., ll. 441. (2) SALMANTICENSES, De caritate, disp. 2, n. 14; BILLUART, De caritate, diss. 1, a. 3, § l.