BCCCAP00000000000000000000548

DE CARITATE THEOLOGICA, th, 20, n. 860 615 ART. I De eo in quo consistat caritas theologica THESIS 20.ª: Actus caritatis theologicae est actus amoris amicitiae Deum in– ter et hominem justum; haec autem amicitia consistit in mu– tuo amore benevolentiae, 860. Explicatio terminorum.- Quid sit caritas. Caritas considerarí potest ut habitus vel ut actus; caritas ut habiius, est virtus supernatu– ralis, divinitus infusa, voluntatem inclinans ad amandum Deum prop– ter se et proximum propter Deum. In thesi agitur de actu caritatis, sen de amare. Amor, qui est motus seu inclinatio appetitus in bonum sibi conve– nifl1s, triplex esse potest: a) amor scilicet naturalis, quo singula entia n€cessario et ex natu– ra sua appctunt bonum sibi conveniens. b) amor sensitivus seu irrationalis, qui sequitur apprehensionem sen– sm1m; iste amor invenitur in brutis. e) amor rationalis, qui sequitur cognitionem intellectualem, -et in– venitur in ,ente ratione praedito. Jamvero amor caritatis de quo in thesi, est actus voluntatis in quantum est facultas rationalis prosecutiva alicujus boni per cognitionem apprehensi. Duplex amor rationalis. At iste amor rationalis qui bonum per in– tellectum apprehensum prosequitur, potest -esse vel concupiscentiae vel benevolentitae. Amor concupiscentiae €st me cujus motivum est ipsa utilitas aman– tis: amo al.iquid quia est bonum mihi; amor, e contra, benevolentiae est ill€ cujus motivum €St ipsa amati bonitas: amo aliquid quia -est bo– num in se. Jamvero aliquid amare propter amantis utilitatem, minus est ama– tum aestimar€ quam ipsum amare propter seipsum; cum igitur caritas sit species supr-ema amoris, dicendum est actum caritatis esse amorem benevolentiae qua Deum amamus propter se. Nova divisio. Sed consequenter ad cognitionem naturazem vel super– naturalem, quam de Deo habeamus, clupliciter amare possumus Deum propter se: prout scilic-et cognoscatur tamquam principium et finis to– tius esse naturalis, vel prout sit objectum beatitudinis aeternae; prima cognitio habetur per naturale lumen rationis; secunda vero, p,er lumen fidei; hinc amor Dei potest esse naturalis vel sup-ernaturalis (1). (1) Hanc distinctionem negavit BAJUs in. hac propositione damnata a Pio V: «Distinctio illa duplicis amoris, naturalis videlicet, quo Deus amatur ut auctor naturae, et gratuiti, quo Deus amator ut beatificator, vana est et commenticia et ad illudendum sacris litteris et plurimis testimoniis exco– gitata». DENZINGER, 1034.