BCCCAP00000000000000000000548

592 DE VIRTUTIBUS INFUSIS, th. 14, n. 816-817 pectu tantum exteriori, ita ut haec cognitio nondum sufflciat pro actu fldei; requireretur enim ante ipsum actum fldei fides, qua cognosci pos– set motivum fidei ut virtutis supernaturalis. In hac sententio. duplex distinguí debet credibilitas: una rationalis et extrínseca, quae ratione cognoscitur, sed non 6St sufflciens ad hoc ut aliquis actu credat; alia, supernaturalis et intrínseca, quae fide tantum cognoscitur et est omnino necessaria ut aliquis actu credat (14). Hanc sententiam jam proposuerat Gardeil (15). Sensus nostrae theseos huc reddit: judicimn credibilitatis et cre– dentitatis f:fformari potest argumentis mere rationalibus, ita ut credi– bilitas '1licujus veritatis divinae in potestate sit nostrae ratíonis na– turalis (16); advertendum tamen est nos non negare auxilium gratiae quo homines in toto hoc negotio .salutis excitentur et adjuventur ad cogmtionem veritatis. Censura.- Nostra sententia tenenda est ut doctrina catholica. 817. Probatur ex refutatione aliarum sententiarum. l.º) Credibilitas non potest haberi actu fidei divinae.-Nam: a) cognitio certa credibi– litatis requiritur ante actum fidei; hinc fit ut haec cognitio .sit quasi via ad terminum. Sed antequam aliquis perveniat ad terminum, nece.s– se habet viam incipern. Ergo cognitio certa credibilitatis haberi nequit ex fide, quae est terminus. b) Haec .sententia ducit ad proceSsum in infinitum, nam si certa cognitio credibilitatis habetur ex fide, rursus -enascitur quaestio de modo quo haec fides, qua credidisti credibilitat,em, orta fuerit; unde praeter credibilitatem creditam, qua credidisti credibilitatem, habebis et aliam qua credidisti ipsam credibilitatem creditam; et sic processus fit in infinitum. 2.º) Credibilitas non potest haberi per solam experientiam inter– nam aut per inspirationem privatam.-Nam: a) Inter id quod probat et illud quod probatur, n,quiritur aliquis nexus. Sed nullus adest ne– xm: inter {'Xperientiam internam vel privatam inspirationem et istam numero determinatam revelationem. Ergo credibilitas obtineri nequit per solam experientiam internam aut per solam inspirationem privatam. b) Haec sententia incidere videtur in Bajanismum, eo quod ínter aspirationes et exigentias naturales hominis et veritatem supernatura– lent revelatam, quamdam admittat proportionem, vi cujus veritas su– pernaturalis ex elem1emto humano naturali dignoscatur. e) Haec sententia evertit totam theologiam, eo quod, juxta ip– sam, illud erit credendum, quod indigentiis nostrae naturae congruat, illud vero discredendum, quod ipsis non congruat; quod .si .semel arl– mit-teretur, corrueret tota theologia, ut nimis clarum est. (14) (15) (16) De ""evelatione, ed. 2, t. l, sect. 4, pag. 426 sqs. Cfr. DTC., art. Credibilité, 3, 2201 sqs. P;us XII in Encycl. Humani Generis haec habet : «... quamvis tam 1nulta ac mira e!gna externa div!n!tus d!spos!ta sint, quibus ve! solo natural! ra– t;oniR Jumine. divina chr!st!anae religionis origo certo probar! poss!t... », AAS., 42 (1950), 562.