BCCCAP00000000000000000000548

DE FIRMITATE ACTUS FIDEI, th. 13, n. 799-800 583 799. Explicatio terminorum.- 1lssensus firmus €St ille qui objecto adhaeret sine una actuali dubita,tione €t sine ulla formidine errandi; in hoc loco assensus sumitur sensu stricto pro illo actu intellectus quo adhaeremus alicui verHati propter auctoritatem attestantis, non au– tem pro illis actibus praeviis ad actum fidei omnino requisitis, utputa mot1vis credibilitatis, credentitatis ... de quibus in paragrapho sequen– ti agendum nobis erit. Hinc excludimus ab actu fidei: a) Dubitationem, quae est suspensio judicii inter duas partes con– tradictorias; haee suspensio judicii oritur ex formidine errandi. b) Dubitationem negativam, quae ,tune habBtur quando suspenditur judieium eo quod nulla inveniatur ratio pro una potius quam pro alia parte; e. g., suntne pares aut dispares stellae caeli? ... e) Dubitationem positivam, quae tune datur quando ex utraque parte adsunt rationes quae invitant intellectum ad assensum. d) Opinionem, qua suspenditur assensus seu judieium; in hoe easu intelleetus manet in statu violento -et innaturali, quia proprium ejus est alieui veritati adhaerere; tune intervenit voluntas, praesentando in– tellectui aliquod bonum; intellectus tune adhaeret, s-ed cum forinidine de veritate opposita; ratio formidiniG in eo stat qnia voluntas nihil verwn addit objecto, seu v,eritati propositae; ideoqu-e in opinione non habetur plus veri quam in dubio. e) Judicium probabile, quod ,tune habetur quando assensus nititur gravibus rationibus omne dubium prndens exeludentibus, sed non om– ne periculum errandi. 800. Nonnulla princ111ia circa firmitatem assensus.-1.º) Motivum intellectus potest esse evidentia intrinseca perfecta, qua intellectus con– templatur ipsam rem; tune intellectus necessario adhaeret veritati; firmitas istius assensus mensuratur ipsa evidentia. 2. 0 ) Motivum movens intellectum ad assensum potest esse comple– xus rationum, quibus excluditur omne dubium prudens errandi; in hoc casu, cum non adsit evidentia, firmitas assensus commensuratur ipsis rationibus. 3. 0 Quando adsunt graves rationes errandi, formido dicitur et est prudens. 4. 0 Quando adest tantum absoluta possibilitas errandi, formido est imprudens, irrationalis. His positis, dico, firmitatem assensus pendere posse: a) a motivo, et b) ab imperio voluntatis. 1. 0 Quando assensus est ex solo motivo, sine ullo scilicet interventu voluntatis imperantis, ejus firmitas mensuratur ipso motivo ejusque cog– nitione; sic in evidentia intrínseca et perfecta, assensus est immobilis. 2. 0 Quando assensus imperatur a voluntate, plures cmms distingui possunt, prout imperium voluntatis sit plus minusve prudens.