BCCCAP00000000000000000000548

DE OBSCURITATE ACTUS FIDEL th. 11, n. 782-785 577 .tiae et fidei; nam scientia tendit ex natura sua ad penetrandam ipsam veritatem intrinsecam in quam versatur, ita ut ex imperfecta evadat perfecta, usque denique ad evidentiam rei intrinsecam perveniat. Fides, ,:; contra, qua talis non tendit in cognitionem intrinsecam rei, sed simpliciter sistit in assensu doctrinae per auctoritatem Dei revelantis acceptae. Ob hanc rationem actus fidei dicitur essentialiter óbscurus. 783. Status quaestionis.-Quaeritur proinde in hac parte nostrae theseos utrum actus fidei sit circa objectum in se visum, an potius circa objectum intellectui non visum. Aliis verbis quaeritur utrum ac– tus fidei, utpote obscurus, excludat evidentiam internam objecti. ResponrJ.emus actum fidei esse essentialiter obscurum, eo quod tum ejus objectum formale (auctoritas Dei revelantis), tum ejus objectum materiale intellectui non praebeant evidentiam rei attestatae. 784. Censura. a) Quod obscuritas sit proprietas actus fidei, est dodrina catholica; immo P. Huarte dicit «esse de fide divina et ca– tholica (Denzinger 1792), quamvis non de fide definita» (2). b) Quod haec obscuritas ei proveniat ex objecto formali et materia– li, est doctrina communis. Et revera in omnibus fere documentis Ecclesiae constat actum fidei inniti in auctoritate Dei revelantis, et versari circa objecta captum hu– manum excedentia. Jamvero quod accipitur propter auctoritatem al– terius et versatur cirl!a mysteria recondita captum humanum exceden– tia, non fit evidens eo quod ei assentiatur. Ergo actus fidei est obscurus tum ob motivum cuí innititur tum ob ejus objectum materiale, saltem principale, quod es Deus finis supernaturalis. Conc. Vaticanum dicit fide nos credere vera esse quae Deus revela– vit non quidem propter intrinsecam veritatem naturali rationis lumine perspectam, sed propter auctoritatem Dei revelantis. «Divina enim mysteria suapte natura intellectum creatum sic ex– cedunt, ut etiam revelatione tradita et fide suscepta ipsius tamen fi– dei velamine contecta et quadam quasi calígine obvoluta maneant, quamdiu in hac mortali vita «peregrinamur a Domino: per fidem enim ambulamus et non per speciem» (2 Cor., 5, 6 sqs.) (3). · 785. Probatur ex Sacra Scriptura.-Idea generalis in Sacris Litte– ris contenta huc r¿ddit: Nostra cognitio in hoc mundo est imperfec– ta, per speculum et in aenigmate; e contra, in altera habebimus cogni– tion.em perfectam, omnia videbimus prout sunt; in hac vita ambula– mus per ficl2m, in altera vero ambulabimus per speciem; fides denique est argumentum non apparentium. «Per fidem enim ambulamus, et non per speciem» (4). «Est autem fides ... argumentum non apparentium» (5). (2) Op. cit., n. 59. (3 ¡ DENZINGER, 1796; cfr. etiam DENZINGER, 442, 1616, 1642, 1669, 1671-1673, : 795. 1816. 14) 11 ad cor., 5, 7. (5) Ad Hebr.. 11, 6. MAN. THEOL. DOGM.-III.-38