BCCCAP00000000000000000000548

Ji{) DE VERBO INCARNATO, th. 1, n. 11-12 non haberent unde redderent, cn:)ditor donavit utrisque; sine dubio cre– ditor magis dilexit eum cui plus donavit. Nunc parabolam applicat ipse Christus ad casum praesentem: Duo scilicet sunt debitores, Pharisaeus et Maria Magdalena; me Christo de– bebat officia caritatis, illa nempe quae hospitibus exhiberi solent... ; aqua debebat lavare pedes, osculum ei dare, oleo caput ungere ... ; quae tamen neglexit Pharisaeus; parum ergo debebat Pharisaeus relate ad ipsum– met Christum. Maria vero Magdalena, mulier quae erat in civitate peccatrix, prop– ter sua multa peccata maximum contraxerat debitum ,erga Christum; sed statim ac ipsa ingressa est in domum Pharisaei, ccepit suum debitum solvere per amorem €rga ipsum Jesum, quo factum est ut mulieri pec– catrici remitterentur peccata multa: «quoniam dilexit multum> (38). ·In hac igitur parabola apparet debitum contractum fuisse erga Je– sum, et solutum ,etiam fuisse propter amorem erga ipsum J€sum; quae omnia nullo medo dici poss€nt si Jesus esset simplex l1omo (39). Haec pot€stas peccata remittendi tam est ei propria ut Apostolis eorumque successoribus communicet: «Quorum remiseritis peccata, re– mittuntur eis» ( 40). e) Christus sibi attribuit potestatem 1udicandi omnes homine:s et universum mundum. Atqui judicium universale solius Dei est. Ergo idem ac prius. «Filius enim hominis venturus est in gloria Patris sui cum angelis .suis; et tune reddet unicuique secundum opera ejus» ( 41). «Et videbunt filium hominis venientem in nubibus coeli cum virtute magna et majestate» ( 42). Notare etiam oportet quod in Evangeliis Synopticis Deus Pater ap– pareat semper tamquam remunerator, vindex (43); munus aut€m judi– candi reservatur soli Christo. 4. 0 ) Christus se ipsum facit centrum vitae religioso-moralis omninm omnino hominum. 12. Argumentum.- Esse centrum vitae r€ligioso-moralis soli Deo competit. Atqui Christus seipsum exhibet tamquam centrum totius vitae religioso-moralis omnium omnino hominum. Ergo Christus est Deus. Prob. major.: Deus, qui est principium et finis omnium rerum, oni– nes etiam cr<:aturas ordinavit ad seipsuro; ab ipso mcipiunt omnia, ad (38) (39) (40) (41) (42) (43) Le., 7, 47. <<Ce qui Pst le! plus notable, que la sentence elle-rneme c'est la parabole et eon applicatlon; cette péchéreusse, parce qu'elle a peché. se trouve la dehl– tric,1 cte Jesu et son amour pour lui est le motif a la fols et l'effect de son pardon. On sera plus rrappé encare de cette conceptlon si on se rappelle que d'aprés l"enselgnement ctu Christ tel qu'il est rapporté dans les Slnop– tiques, le peché est essentielment une ctette envers Dieu: Dimitte nobis de– bita no,9tra.» (LEBaEToN, op. cit., pag. 236.) Joan., 20, 22. Mt., 16, 17. 1Ht., 24, 30. Cfr. Mt., 6, 4; Le., 12, 16.