BCCCAP00000000000000000000547

DE ESSENTIA DEI METAPHYSICA, th. 5, n. 40-41 29 Pars l.ª: Deus est ipsum esse subsistens. 40. Probatur ex Sacra Sc:rivtura.-«Ait Moyses ad Deum: Ecce ego vadam ad filias Israel, et dicam eis: Deus patrum vestrorum misit me ad vos. Si dixerit mihi: Quod est nomen ejus?, quid dicam eis? Dixit Deus ad Moysem: Ego sum qui sum. Ait: sic dices filiis Israel: Qui esti misit me ad vos. Dixitque iterum Deus ad Moysem: haec dices filiis Is-' rael: Dominus (Jahve, qui est, to existBns) Deus patrum vestrorum, Deus Abraham... misit me ad vos: hoc nomen (id est, Jahve) mihi est in aeter– num, et hoc memoriale meum in oenerationem et generai'ionem» ( 11). Notare debes in praesenti Moysem non quaerere utrum Deus existat, sed, hoc jam praesupposito, quaerat quodnam sit proprium ac distinc– tivum nomen ejus. Nunc aut€m, respondet ei Deu.s et dicit ei: nomen mBum, nomen scilicet quod essBntiam meam significat, est hoc: Ego sum qui sum, id est, sum to ens, to existens. Jamvero nomen proprium, uti scitur, est illud quod alicui €ique soli competit, quod est prorsus in– communicabile, eo quod essentiam alicujus rei significet et non alterius. Si igitur Deus non velit Moysem illudere, si Deus in pra€s-enti serio lo– quatur (quod vel solum in dubium revocare plus quam impium deberet dici) dicendum est quod ha-ec v-erba: «Ego sllm qui sum», constituunt no– men proprium ipsius Dei, suam essentiam defini-ens. Nunc autem nomen proprium Dei, suam ,essentiam defini-ens, repo– nit Deus in hac ratione: esse, existere; quo fit, ut ipsum esse, ipsum exis– tere, eonstituat notam distinctivam et veluti characteristicam Dei, id est, suam essentiam. Essentia igitur Dei est ejus €Sse sive ejus existentia. In rebus creatis essentia distinguitur ab ejus existentia; id est, id qua a1iquid cst id quod est. realiter distinguitur ab eo quod €Ssentiam determinat ad d<,terminatum modum essendi; in Deo e contra, id qua est et id quocl est plane identificantur. Deus igitur est ipsum esse sub– sistens. 41. Ex ratione theologica.-Stus. Thomas quaerit utrum hoc no– men: «Qui est», sit nomen Dei proprium, et sententiam affirmantem propugnat tribus rationibus sequentibus: a) quia hoc nomen non significat aliquam formam determinatam, sed ipsum esse. b) quia hoc nomen ,est univ-ersa1issimum; caetera nomina sunt par– ticularia, vel aliquid addunt, vel perficiunt, indicant modum det€rmina– tum €ssendi Dei; hoc autem nomen indeterminate S€ habet ad omnes modos, atqu€ indicat ipsum pelagus infinitum essentiae divinae, e) quir, hoc nomen: «qui est», h2.betur in !)racsenti, quod maxime competit Deo, in ano omnia sunt praesentia, nihil est praeteritum nihil– que est futurum ( 12). (11) Ex.. 3. 13. (12) 1, q. 13, a. 11.