BCCCAP00000000000000000000547

DE NATURA PECCATI ORIGINALIS, th. 7, n. 662-663 375 Instant: Certe peccare non potuerunt physice, sed cur non morali– ter, quatenus voluntates nostrae a Deo essent inclusae in voluntate Adami. ita ut actio Adami evaderet actio omnium ejus posterorum? Re:;pondeo: Hanc voluntatum inclusionem in voluntate Adami esse omnino fictitiam, ideoque nullo modo admittendam. «Ad fictionem enim pertinet quod ego censear fecisse id quocl non feci, sed fecit meus pa– rens quanclo nonclum existebam ego» (11). 2. 0 ) Sine ullo dubio, isti auctores volunt S€se recedere a sent€ntia Catharini, quando dicunt peccatum originale esse ipsum Adarni pec– catum moraliter a nobis commissurn. Jarnvero, ut a sententia Catha– rini non tanturn verbis S€d etiam realiter recedant, necesse est ut pec– caturn corn1istcre faciant in aliqua re int.rinseca, non vero in mera ex– trínseca imputatione; sed illud intrinsecum reponi non potest nisi in pri.vatione gratiae sanctificantis. Ergo, velit nolint, essentia p€ccati originalis reponenda est in privatione gratiae sanctificantis. 663. e) Scntentia ;moderno:i:um Thomistarmn.- Omnes isti theologi nobiscum conveniunt in hoc quod peccatum originale reponi debet in privatione gratiae sanctificantis vel justitiae originalis, ut ipsi ajunt, quatenus cependet a voluntate Adami, capitis totius naturae huma– nae: «Neque in hoc, ait Billot, aliquis est contra,Ucens ínter theoloaos hodiernos» ( 12). Sed quando isti theologi essentiam peccati originalis determinare volunt, dicunt quod elementum formale reponendum sit in privatione gratiae sanctificantis; elementum vero materiale, in concupiscen– tia ( 13), quod nobis non placet, nam: l.º) Concilium Tridentinum affirmat per Baptismum tolli totum id quod habet rationem peccati; unde consequens est quod in bapti– zatis nihil remaneat de essentia peccati originalis. Atqui remanet concu– piscentia. Ergo concupiscentia nequit esse elementum materiale pec– cat1 originalis. 2.ºl Idem constat ex comparatione peccati originalis cum peccato habituali 9ersonali; narn peccatum personale habituale consistit in pri– vatione gr:::.tiae per statum culpabi.lis aversionis a Deo; in quo peccato pnvatio gratiae se habet velut elementum materiale; aversio a Deo, ut elementum formale. Atqui peccatum originale est peccatum habi– tuale. Ergo €odem modo, mutatis mutandis, se habent elementum ma– teriale et iormale. Instant: «Nec obstat quod baptismus non tollat fomitem, quamvis tollat originale peccatum Quia ad hoc ut res tolli dicatur, satis est ut tollatur formale ipsius, qua sublato, solvitur species et non rema– net materiale sub eaclem ratione ac prius. Sicut, sublata anima, solvi– tur species hominis et non remanet corpus humanum, sed solum reliquia (11) (12) (13) BILLOT, De peccato oripinali, pag. 146. BILLOT. OP. cit., pag. 176. Ita SALMANTICENSES, BILLUART, GONET, BILLOT, PEGUES, VAN DER Il,~EERSCH, De distinctíone inter fustítiam orígínalem et gratíam sanctiftcantem, CollBrug., t. 22; cfr. TEIXIDOR, in EstEccl., 1928.