BCCCAP00000000000000000000547

370 DE DEO ELEVANTE, th. 7, n. 655-656 Sunt adlmc in hac sententia generali aliquae diversae explicatio– nes, quae tamen nequeunt pauc!s verbis compendiari; ideoque eas praetermittimus, notis generalibus contenti. 655. Nostra sententia.-Tenet essentiam peccati originalis reponen– dam rsse in sola privatione arat.iae sanctificantis. Si tamen adhuc quae– ratnr elementum formale et materiale istius essentiae, dicemus elemen– tum formale es.se actum voluntarium Adami tamquam cavit.is totius na– turae; elementum vero materiaie es.se privationem gratiae sanctifican– tis ( 4). 656. Nonnulla praenotanda.-Antequam nostram sententiam probe– mus, necesse est, ad claritatem doctrinae et argumentorum rectam f'.t adaequatam intelligentiam, aliquid dicere de essentia peccati habitua– iis; peccatum originale, uti jam superius diximus, et enixe rogamus ne in oblivionem mandetur ir. re praesenti, est peccatum habituale, quo– cum proinde multas habe~ convenientias et nonnullas discrepantias; hinc 1:ssentiam peceati habitualis cognoscere oportet; qua rite intel– lecta, jam multa cognoscimus de essentia peccati originalis. Peccatum dividi potest in: a) Actuale, et est ipse actu¡; pPr'raU. b) Habituale, et est ille status peccati nondum deleti. Per peccatum actuale horno offendit Deum sese a fine ultimo aver– tendo adque ad creaturas convertendo, in quo maxima adest deordi– natio; injuriam igitur infert Deo, summe bono summeque amabili; haec injuria et offensa per contritionem tolluntur. Si igitur illa injuria non retractatur per convenientem actum do– loris, remanet offensa usque dum deleatur; iste actus peccaminosus, seu iste f:tatus perseverans aversionis a Deo, constituit peccatum habi– tuale. Essentia peccati halJitualis. Jam per se patet quod essentia peccati habitualis reponenda non est in quadam substantia mala, nec in qua– dam morbida qualitate; haec jam fuerunt sufficienter exclusa in the– si praecedenti, ubi diximus has et símiles explicationes fuisse a pluri– bus Scholasticis inventas ·1d explicandam essentiam pecrati habitualis. No::; vero dicimus peccatum habituale reponendum esse formaliter in statu culpabilis aversionis a Deo, et materialiter, in praesenti ordi– ne pr')videntiae, in privatione gratiae sanctificantis, quatenus depen– det ab actu voluntatis uniuscujusque. Et revera. a) horno per actum peccati .sese avertit a Deo, eique in– juriam infert; ille actus physice transit, sed moraliter permanet, qua– tenus offensa non est retractata, et ideo imputatur usque dum horno per poenitentiam iterum ad Deum se convertat; per peccatum habituale hamo permanet a Deo aversus. b) Nec satis, nam aversiCJ a Deo importat amissionem gratiae sanc– tificantis, per quam horno erat Deo gratus, amicus. filius adoptivus... Duo sunt modi quibus potuit horno versari cum Deo conjunctus: status naturae purae, in quo horno sese conjungeret cum Deo median– te quadam gratia mere naturali; in hoc statu, horno per peccatum (4) Cfr. PALMIERI, De peccato orig., th. 21; MAZZELLA, op. cit., prop. 33; HUAR– TE, o:o. cit., pag. 455; HERVE, op. cit., pag. 415; SACRAE THEOLOGIAE SUMMA, OP. cit., th. 43.