BCCCAP00000000000000000000547

DE IMNIUNITATE A CONCUPISCENTIA, th. 2, n. 607 341 --------- --------- Difficultas ex Sancto Irenaeo.-Rationalistae, qui more muscarum non ad partes sanas sed ad corruptas proprio vehementique impulsu advolant, auctoritate Sti. Irenaei nituntur, secundum quem protoparentes prorsus nescirent ea quae ad filiorum genera– tionem spectant: «Erant autem utrique nudi in paradiso, et non confundebantur, quo– niam paulo ante facti, non intellectum habebant filiorum generationis; oportebat enim illos primo adolcscere, dehinc sic multiplicari» (7). Et alibi: «Deus quidem potens fuit homini praestarc perfectionem ab initio; hamo autem impotens percipere illam; infans enim juit» (8). Respondeo: 1. 0 ) Si revera constaret hanc fuisse Sti. Irenaei mentem, sine ullo dubio ejus auctoritas spernenda esset, eo quod omnibus aliis Patribus aperte contradicat. 2. 0 ) Nec desunt auctores, qui supradictos textus aliter explicare volunt; attamen difficile omnino videtur ; quare dicendum est Stum. Irenaeum hac in re plane decep– tum fuisse; nec in eo est aliqua difficultas, nam perfecte scimus unum Patrem non constituere totam Traditionem, nisi quando nomine totius Ecclesiae, tanquam os ejus, loquitur. Aliud argumenium desumi potest ex Sto. Paulo: Stus. P8.ulus concupiscentiam appellat «peccatum» (9). Atqui pec– catum appellat, quia -est paena peccati originalis. Ergo ante peccatum originale concupiscentia non erat, id-coque protoparentcs immunes erant a concupiscentia. Prob. majar.; Ex declaratione authentica Ecclesiae in Concilio Tri– d,entino: «Cancupiscentiam, quam alir,¡uanda Apostalus veccatum ap– pellat. Sancta Synadus declarat..., sed quia ex peccato est et ad pec– catum inclinat. Si quis autem contrarium senserit, a. s.» ( 10). Prab. minar.: Peccatum appellat quia est paena peccati, seu quia ex alia peccata procedit. Ad cujus intelligentiam declarandum est quod Stus. Paulus in Epís– tola ad Romanos, c. 5, de quodam peccato loquitur, quod non est mere persanale, sed quod est potius toti generi humano commune, per quod scilicrt totius humani generis ruina inducta est. Jamvero in hoc peccato duo considerat Apostolus: aliquid scilicet quod opponitur justi– tiaE' Christi, et quod proinde deletur statim ac horno renascitur ad novam vitam per baptismum, et aliud quod consequitur ad peccatum, et est lex illa peccati, seu illa radix ad malum inclinans, seu illud principium a quo pullulant peccata, seu me fom-es peccati..., quod de– nique remcmet in baptizatis post acceptam justitiam: «Non ergo reg– ne'l peccatum in vestro martali corpare ut obediafis concupiscentiis ejus» (11). Ex his igitur apparet concupiscentiam ex peccato Adami procesisse; sequitur inde eam ante peccatum non -exstitisse. Probatur. l.º) Patres saepissime dicunt concupiscentiarri, eatenus vocar!. peccatum, quatenus ex peccato est et ad peccatum inclinat; in re tam evidenti sufficiat unum aff.erre testimonium: (7) Snrs .. IRENAEUS, Adv. haer., lib. 3, c. 32, n. 4; PG., 7, 959; cfr. BOYER, OP. e1.t., 285. (8) Adv. haer., lih. 4, c. 38, n. l. (9) Ad Rom., 7, 11; 7, 8; 7, 15; cfr. de hac re PnAT, La Theologie de s. Paul, t. l. ve! conNELY, in Comment., in c. 5, 6 et 7. (10) DENZINGER, 792. (11) Ad Rom., 6, 12.