BCCCAP00000000000000000000547

110 DE DEO TRINO, th. 1, n. 227 et Spiritus Sanctus; tres quidem personae, sed una essentia, substantia seu natura, simplex omnino... consubstantiales et coaequales et coom– nipotentes et coaeterni» (21). Probatur: a) Ex Veteri Testamento. 227. l.'') Indicatur pluralitas personarum. a) Ex modo quo Deus loquitur de suis operationibus ad extra. Nam plures connumerantur qui sunt unus Deus: «Facianms hominem ad imagiuem et f,imiliíudinem nostrarn ... Et creavit Dew; horninern ad imaginem suam)> (22). Potestne hic modus loquendi explicari per plurale majestaticum? Id non videtur probabile, nam statim textus sacer addit verbum in singu– lari: «Creavit» (23). Praeterea verba adhibita non referuntur ad angelos quasi Deus col– loqueretur cum angelis et diceret: «Faciamus hominem»: -et ratio est qui~ horno non fuit creatus ad imaginem angelorum (24). Nihil igitur aliud restat nisi quod in praedicto textu insinuetur plures ades.s,e in Deo personas inter se deliberantes, quarum una est cornmunis ratio imaginis. Idem fere dicendum de aliis textibus: «Ecce Adam, quasi umts ex nobis factus est» (Gen. 3, 22). <,Venite, descendamus et confundamus ibi linguam (25). b) E:r Theophaniis (26), in quibus verus Deus ,exhibetur missus a vero Deo. Theophaniae a multis Patribus referuntur ad p,ersonarrí Filii; Filius tamen non immediate sese apparuisset, sub specie scilicet quam sibi efformasset, sed mediante angelo creato, personam Filii gerente; sic Ange)us Dei, sen Missus a Deo, loquens J::i.cob in somno s,eipsum de– clarat: «Ego sum Dens Bethel» (27). Jamvero Deus Bethel est ips,e Jeho– va (28). Notari tnmen debrt in praesenti quod in his aliisque locis non ha– betur testimonium Scripturae in Trinitatem, sed fidei christianae pri– mitivae (29). e) Ex prophetlis, in quibus, ex una parte Messias exhibetur ut mit– tendus a Deo, et ex alia parte Messias est verus Deus (30). d) Ex pluribus locis tum Psalmorum: «Dixit Dominus Domino meo» (31), tum Sapientiae: «Deus patrum meorum ... , qui fectsti omnia Verbo tuo, et Sapientia tua constituisti hominem... sensum autem tuum (21) (22) (23) (24) (25) (26) (27) (28) (29) (30) (31) DENZINGER, 428. G1m., l. 26-27. . Cfr. HETZENAUER, T/wol. Bibl.. parag. 40. Cfr. STUS. Al.TGUSTINUS, De Civ. Dei, lib. 16, c. 6. n. 1: PL.. 41, 484: LEBRE– T0N, OP. cit., note B, pag. 441 sqs.; LAGP.ANGE, RevBibl., 1896, pag. 387. Gen., 11, 7. Gen., IB. 7 sqs.; 19, 7; 31, 11 sqs.; Exod., 3, 2 sqs. Gen., 31, 11. Gen., 28. 19: Cfr. PESCH. De Deo Trino, n. 475. Hoc argumentum, onod Protestantes veteres admittebant, plane rejicitur a recentioribns: cfr. HETZENAUER. Theol. Bibl., parag. 40. Is., 7. 14; 8, 8; Mich., 5, 2; Ps. 2, 7; Malach., 3, l. Ps. 109, l.