BCCCAP00000000000000000000547

DE DIVINA PROVIDENTIA, th. 15, n. 149-152 79 Pars. 2.ª: Exsecutio vero ordinis est partim immediate a Deo, partim mediate, seu a creaturis. 149. Censura: Doctrina theologice certa. Probatur.-Nam Deus propter abundantiam suae bonitatis, quibus– dam entibus communicavit, tam in ordine naturali, quam supernatura– li, dignitatem causalitatis, ita ut inferiora per superiora gubernet. «Inferiora nempe gubernat per superiora, non propter defectum suae virtutis, sed propter abunclantiam suae bonitatis. ut dignitatem causalitatis etiam creaturis co11imunicet» (2). Ita angeli praesident speciatim. hominibus (3); homines dominium habent utile universae terrae (4), et alii aliis hominibus subjiciuntur (5). In ordine supernaturali Deus homines per alios homines gubernat, sicuti constat ex historia et oeconomia tam Veteris quam Novi Testa– menti. III.-DE LIBERTATE CREATURAE IN EXSECUTIONE ORDINIS A DEO PRAEVISI. THESIS 15.ª: Divina providentia non omnibus rebus aut creaturis necessita– tem imponit. 150. Connexio materiae.-Constat ex supra dictis providentiam, in quantum importat rationem ordinis rerum ad finem, €sse immediate a solo Deo; in quantum vero importat ejusdem exsecutionem, partim esse immediate a Deo, partim mediate, mediante scilicet coop-eratione causarum secundarum. Status quaestfonis.-Nunc autem, quaeritur utrum Deus creaturis, quas assumit ad exsecutionem ordinis a se praevisi, nec-essitatcm quam– dam imponat, aut eas ita relinquat, ut ipsae libere vel necessario mo– veantur juxta modum suae naturae. Dicimus in thesi divinam providentiam non omnibus cr-eaturis ne– cessitatem imponere, sed unumquodque relinquere juxta modum suae naturae; nihil amplius determinamus in thesi circa creaturas quae li– bere aut necessario agunt. 151. Adversarii.-Sunt Fatalistae, juxta quos omnia quae in hac vita eveniunt, necessario eveniunt, quin aliter fieri possit. 152. Censura: Est doctrina theologice certa. Probatur ratione theologica.-Perfectio universi postulat ut omnes gradus essendi inveniantur in rebus. Atqui unus gradus essencli in rebus (:J) 1, q. 22, ª· 3 (3) Gen., 19. 1; Tob., 12, 6 sqs.; ad Hebr., 1, 14. (4) Gen., 9, 1-3. (6) Ad, Rom., 13, 1-2; I Petr., 2, 13-16.