BCCCAP00000000000000000000546

54 DE REVELATIONE MYSTERIORUM, th. 3.ª, n. 64-65 l.º) Mysteria forte existentia. Si reapse mystería existant et suam entitatem positivam habeant, mysterium erit ens quoddam. Unde, ex hac parte, nulla repugnantia. 2.º) Potentia revelancli in Deo, est enim Omnipotens. Unde a Deo tantum fieri non poterit quod contraclictionem involvat, quod scilicet intrinsece possibile non sit. Jamvero, si mysteria forte existant, talem contradictionem certe non includunt. Neque Ei desunt media veritatem communicandi. Substantialiter nulla datur differentia inter communicationem mysterii et communi– cationem cujuslibet veritatis. Tandem, nulla specialis difficultas invenitur ex parte finis. Ratio– nes, in prima thesi allatae, sub hoc respectu suam vim retinent in praesenti Optime enim intelligi potest quod Deus mysteria revelet ad manifestationem suae vitae intimae, ut horno Eum plus diligat, ut ereaturam rationalem sanctificet per humilem rei ineffabilis accepta– tionem ob solam auctoritatem divinam... 3.º) Possibilitas ex parte hominis. Mysterium, supposita ejus exis– tentia, est ens; jamvero quidquid habet rationem entis, poterit ab ho– mine cognosci, dummodo ei rite proponatur, saltem conceptibus analo– gicis. In propositione: Deus est unus in natura et trinus in personis. affirmatur quidem aliquid reale; etsi hujus propositionis nexum inti– mum non intelligam, factum tamen, sen talis entitatis existen.tia, affir– matur. Acquisitione hujus novae realitatis, capacitas rationis crescit, et nunc certissime aliquid novum scio quod antea ignorabam, nam auc– toritas infallibilis Dei in hac affirmatione non potest dencere. Ergo mysteria revelata non sonant, uti adversarii dictitant, velut aliqua formula algebraica homini ignaro. Unde nulla adest repugnantia in revelatione mysteriorum, immo po– tius sublimis convenientia, et utilitas ostenditur pro campo, etiam mere philosophico, sicuti in Theologia Dogmatica suis in locis demonstra– bitur. 65. Scholion: Utrum philosophus possit, sola ratione, probare exis– tentiam mysteriorum in Deo.-Mysteria intelliguntur in sensu stricto; non igitur fit sermo de mysteriis naturalibus, e. g. de praescientia futu– rorum liberorum. Sententiae. a) Sunt qui id affirment .(1), at eorum assertio declarar! debet. Non enim agitur de demonstratione positiva «ordinis veritatis super– naturalis, nam iste ordo secundum suam definitionem excedit omnem cognitionem naturalem» (2), sed de demonstratione negativa et relativa; non enim «repugnat a priori demonstratio indirecta et relativa ad limites cujuslibet intellectus creati» (3). Id est, «non repugnat quod pro– betur existentia alicujus ordinis naturaliter incognoscibilis quoad suam (1) Ita ZIGLIARA, O. P., Propaedcutica ad S. Theologiam, scii tractatiis de Or– dine supernat1,ruli l. 1, c. 9, n. 3. Modrirnus turnen praeci¡nms defensor nominatur H. GARRIGOU-LAGI,ANGE, De Beve/atione... (Romae-Pnrislis 1921, ed. IIl. p. 340-355. (2) GARRIGOU-LAGRANGE, ibid., p. :J41. (3) Ibid.