BCCCAP00000000000000000000546

540 QUAESTIONES DISPUTATAE, n. 544-546 revera partem habuerunt in conscriptione libri. Diversi auctores, uti videtur, suam collaborationem habuerunt in aliquibus libris, e. g. in libro Isaiae, in Pentateucho, in Epístola ad Hebr.; prae oculis semper habeatur hoc principium: Inspiratio primario collata est propter librum, non vero propter determinatum auctorem. Collaboratio redactoris, seu «secretarii» ordinario vocari potest colla– boratio forma/is; collaboratio vero quam amanuenses plerumque' prae– bent, cum sit mere materia/is, non indiget, uti videtur, charismate ins– pirationis; amanuensibus usi sunt e. g. Moyses, Jeremías .(36, 16-32) et Stus. Paulus (Rom 16, 22). Stus. Paulus, in Epístola ad Heb, collabora– tionem saltem materialem obtinuit. 545. 4. 0 ) Utrum inspiratio se extendat ad versiones. Per se non requiritur; sufficit enim quod interpres, vel qui text:lm primigenium in aliam linguam verterit, sensum hujus textus fidelikr lectoribus trafüü; sed, si in versione forsitan invenias aliquam para– phrasim vel giossam vel additamenta, illamque versionem, cum r.is additamentis. Magistra veritatis ut revera 1nspiratam declaret, tune influxus inspirativus ad illa quoque extendi debcret. Utrum detur de facto aliqua versio quae inspirata sit?-Negative re-;pondendum est, si ag'.üur de versionibus ad canonis constitutioncn 7 posterioribus, etsi de ipsa Vulgata sit quaestio (cfr. n. 551). Sed ver– sionem graecarn Ecclesiastici, necnon hypotheticam versionem Mat– thaei, ad constitutionem canonis anteriores, Ecclesia, uti videtur, jam ab initio consideravit tamquam canonicas, auctoritate divina ditaü,s. Quid dicendum de versione textus primigenii, hebraíce conscripti. ad linguam graecam, in qua modificationes non minoris momenti in– veniuntur? Aliis verbis, potestne haberi ut canonica Versio septuagintci– viralis? Auctores humani Novi Tcstamenti hanc versionem in praxi tam– quam inspiratam adduxerunt; SS. Patres, qui bene noverant illas mu– tationes, tamquam canonicam etiam reputarunt. Ecclesia tamen de hac quaestione altum silentium observavit. Theologi, generatim, sus– tinuerunt hanc versionem non esse inspiratam. Nihilominus non de– sunt, nostris in diebus, auctores qui, elementa recensita considerantes, oculos vertant versus Ecclesiam infallibilem, eo quod, juxta eorum opi– nionem, judicium definitivum forsitar. componi posset cum eorum ca– nonicitate (112). Videtur enim has theologos in mente habuisse prin · cipium nuper relatum: Inspiratio primario collata est propter librurn. non vero propter auctores et collaboratores. 546. 5.º) Utrum hagiographi de sua inspiratione semper fuerint conscii. Haec conscientia per se non requiritur, nam charisma inspirationis est valde diversum a facto revelationis. Factum revelationis exigit conscientiam de revelatione accepta, nam secus inutilis evadei·et reve- (112) Cfr. O. BEc1orr, La Septante est-elle insJJirée?, in Vom Wort des Lebcns f:viünster in \V., 1951). p. 41-49; P. AuvrrAY, Comment se pose le problé– me ele L'inspiraticn des Septante, in HevBilil. ( 1952), 321-336.