BCCCAP00000000000000000000546

DE EXISTENTIA INSPIRATIONIS, th. 33, n. 518 521 (S. IRENAEUS), «conscriptas et edoctas» (S. HIERONYMUS), «litteras» a Deo nobis missas (S. AUGUSTINUS, s. JOANNES CHRYSOSTOMUS). b) Hagiographi, seu scriptores humani, comparantur instrumentis musicis: «velut citharae aut lyrae instrumento, ita justis hominibus utenS>> (PSEUDO Ju'STINUS, s. THEOPHILUS ANTIOCHENUS, ATHENAGORAS): «Utente illis Spiritu Sancto velut si tibiam inflet tibicen» (ATHENAGO– RAS); frequenter vocantur Scripturae «organa divinae vocis» (e. g. s. CLEM. ALEX., s. HIERON., THEODORETUS); «Psalmista Spiritus Sancti plec– tro pangit» (S. AMBRosrns); «Velut organa in se ipsis semper unitum verbum tamquam plectrum haberent» (S. CLEM. RoMANUS). Etsi primo intuitu, hae formulae mechanicam dictationem sapiant, tamen comparationes adhibitae non sunt nimis litteraliter sumendae, ita ut hagiographi inanimata instrumenta videantur (80). c) Explicite asseritur «utrumque testamentum ab uno Patre fami– lias confectum» esse (S. IRENAEUS, s. THEOPHILUS ANTIOCH., s. CLElVL ALEX., S. CYRIL. HIEROS., S. AUGUSTINUS, S. GREGORIUS M., S. EPIPHANIUS, RUFI– NUS), et quidem tamquam aliquid necessario credendum (RUFrnus, GRE– Gonrns M. explicite; implicite, ut videtur, omnes). d) Iteratur formula: «Omnis Scriptura eodem Spiritu digesta est:> (TERTULLIANus), «divinitus data usque ad litterulam» (ORIGENES). «Om • nia in S. Scriptura ... a Spiritus Sancti plenitudine descendunt» (ÜRIGE– NES), «Omnis Scriptura divinitus est inspirata» (S. BASILIUS, S. ATHA– NAsrns, s. HIERONYMUS, THE0DORETUS, s. AMBROSIUS). e) «Omnia verba [sunt] ...Spiritu Sancto plena» (S. GREG0RIUS NAz.). «... usque ad litterulam» (ORIGENES), ita ut nec addi quidquam nec substrahi liceat (S. BASILIUS). 2. Etiam homines auctores agnoscuntur, c>tsi de illis quasi per tran– sennam, ac si minoris vel fere nullius momenti essent, sermo fiat. Verba enim Scripturae simul sunt verba prophetae et Spiritus Sancti (TER– TULLIANUs) · homines libere locuti sunt (ORIGENES); verba librorum sacro– rum, licet per officium humanum scripta sint, verba Dei revera ma– nent (S. HILARIUS); Evangelistae scripserunt dictante capite (S. AuGus– TINUS); Paulus !oquitur a Spiritu s. motus (S. EPIPHANIUS). 3. Si revera Deus est verus Auctor librorum sacrorum, Patres log!– ce admittere debebant eorum inerrantiam; jamvero ita factum est, nam «nihil injustum nec perversum» in Scripturis inveniri potest (S. CLE– MENS Rül\TANUS), «nihil omnino mentitur scriptura» (S. HIPPOLYTUS), «nul– lus error» (S. AuGusT.), «nihil in dominicis verbis corrigendum» (S. Hrr.R0N.), Scripturas inter se pugnare ... numquam audebo nec co– gitare nec dicere» (S. HrPP0L., S. Auaus.), «omnia ...Scripturis .. . perfec– ta,, (S. EPIPHANIUS, S. IRENAEUS), eo quod «os Domini ... ea locutus est ... ne apex quidem unus praeteribit» (S. BASILIUS, ORIG., GREG. NAz). Qui vero errores in S. Scriptura conciperet, is in «temerarium facinus» (80) Cfr. J. M. Vosrt, De Dii:ina Inspiratione et i·eritate Sacrae Script1irae (Romae. rn:i2, ed. 2.aJ, p. 81 sqs.; 98-100; A. BEA, De Script ..rae Sacrae Inspiratione. p. 28.