BCCCAP00000000000000000000546

20 DE DIVISIONE THEOLOGIAE FUNDAMENTALIS, n. 25-27 In secundo casu, in initiis esset scientia pure philosophica et his– torica, sed horno non credens feliciter ad conclusionem fidei theologicae perventus, jam tractaturn convertit in thcologicum: has ipsas conclusio– nes apologeticas jam non unice admittet philosophice et historice, sed auctoritate dogmatica, Christi nempe et Ecclesiae. In tertio casu, in universo investigationis cursu, scientia remanet unice philosophica et historica. Ita facili negotio difficultas soluta videtur (38). 27. Divisio.--Theologia Fundamentalis apte dividitur in quatuor trac– tatus, quorum unus est de revelatione a Christo tradita, alter vero, de Ecclesia, revelationis conservatrice; tertius de locis theologicis, sive de Sacra Scriptura et de Traditione, et quartus denique de superna– turalitate Ecclesiae. Tractatus de revelatione divina duas partes complectitur, theoricam scilicet et positivam. Pars prima, contra Rationalistas, philosophice propugnat possibili– tatem, necessitatem, et cognoscibilitatem revelationis ex criteriis certis. Pars vero secunda, seu positiva, ex documentis historico-philosophl~ cis propugnat f actum revelationis christianae, quod probabitur ex tes– timonio ipsius Christi de sua legatione, ex vaticiniis ac miraculis, quod denique confirmabitur ex suo charactere intellectuali et morali, necnon ex mirabili ejusdem doctrinae propagatione. Tractatns de Ecclesia Christi, argumentis etiam historico-philoso– phicis probare intendit existentiam ac constitutionem alicujus societa– tis infailibilis a Christo institutae, in ordine ad revelationem per saecu– la illibatam conservandam. Hanc societatem esse Ecclesiam Romanam, via romanitatis et via notarum probabitur. Conclusio igitur erit haec: quod existat revelatio divina, et quod haec revelatio divina in Ecclesia et per Ecclesiam Catholicam Romanam conservetur ac transmittatur. Fontes.-Sed quibusnam in locis hoc depositum revelationis, Eccle– siae a Christo semel traditnm, revera contineatur? Qninam sint fonte'3 ex quibus Ecclesia, Magistra infallibilis, doctrinam revelatam, fidelibus proponendam, hauriat? Loca vocantur: Verbum Dei traditum, et Verbum Dei scriptum; hinc tractatus de locis theologicis. Etsi generatim tractatus de Traditione et de sacra Scriptura dogma– tice, id est, sub lumine revelationis evolvatur, tamen post tractatum de (38) Nostris in diebus alimn sententiam exposuit suamque fecit P. BARTHOLo~ MAEUS M. X1nr:RTA, O. C., juxta quam : "Apologctica nedum sit theologia fundamentalis, potius est disciplina a theologia dependens, a qua praeci– pua argumenta, quinimmo et sumn structuram. internam mutuari dehet... 'l'heologia nullatenus agnosr:it tamquan1 ipsius fundamentum ctemonstra– tionem rationalem credihilitatis fidei christianaeii (Cfr. Intro!lw:tio in Sa– cram Thcologiam, Iviatriti, Ul49), 200-204. Hoc ipsum Jam exJ)osuerat, sal– tem pro tractatu de Ecclesia, J. RANFT, Die Stellung der Lehre von der Kirche in clogmatischen Systcm (Aschaffenlrnrg, 1927). Argumenta tamen, quibus praeclarus auctor apologeticam traditlonalem rejlcere videtur, sat obscure J)roponuntur, nec, ut arhitror, ma_jore vi pro– bativa gaudent. Immo magis, in tironibus sat facile confusionem non parvain lntroducere possunt.