BCCCAP00000000000000000000546

DE INFALLIBILITATE COLLEGII, th. 27, n. 424-425 425 Uti patet, materia, jam signata, nova approbatione non indiget. Octo priora Concilia, uti videtur _(13), antecedenter confirmata fuere; sic e. g. in Concilio Chalcedonense Can. 451), ubi Patres Epistolam Sti. Leonis I susceperunt clamantes: Petrus per Leonem locutus est (14); similiter in Concilio Constantinopolitano III (an. 680-681), Patres epistolam Aga– thonis Papae susceperunt (15). Concornitanter, si Romanus Pontifex personaliter Concilio praesit, et sententiam ferat (16). Subsequenter, si decreta conciliaría, ad Eum missa, positive confir– mentur ab ipso. Id accidit praesertim quando praedicta decreta conci– liaría, sua manu subscripta, promulgentur (17). 425. Nota bene.-Utilissimum putamus sequens schema, optime a P. SALAVERRI (18) confectum juxta «data vel certa vel saltem probabilio– ra» ex HEFELE-LECLERCK (19). Haec premittenda censemus. In octo prioribus conciliis, Episcopi orien– tales praevaluerunt, ita ut occidentales reducerentur ad aliquos legatos Romani Pontificis. Tamen, jam a Lateranensi I usque ad Tridentinum inclusive, contra– rium accidit; maxima enim pars episcoporum pertinet ad occidentales, et ex Oriente aliqui tantum legati concurrunt. In Concilio Vaticano ratio propria concilii perfectissime elucet. Concilium Carthaginense, an. 418 (Milevitanum) et Concilium Arau– sicanum II, an. 529, etsi sint Concilia particularia, tamen aequiparan– tur concillis generalibus, tum propter eorum approbationem Romani Pontificis, tum quia llaec concilia universaliter recepta sunt ab ordina– rio magisterio Ecclesiae. Abbreviationes: ab = abbas; De = diaconus; Ep Im = Imperator, Imperatrix; Oc Occidentales; Pb Pr = Praelati; Or = Orientales. (10) Hístoire des Conciles, I, p. 1-124. (14) HARDUIN, II, 305. Episcopus; Presbyteri ~ (15) HARDUE1, JU, H22 sqs. (16) Ut not:tt LE1,c~'ER, non sufficit approbatio concomitans, eo quod legatus pontificalis ctecretis conciliaribus consentiat. ((Paulus IV-ait-theologos quos– dmn Hispanos. hanc sententiam defendentes, damnare voluit per Breve die 30 oct. 1555, quod tamen non publici juris facturo est, sed mansit in arch. vaticanon. Inst. theol., vol. I, p. 279. (17) Cfr art. concne, DTC, DAFC. (18) Sacrae Thcol. Smmna, vol. I (1950), p. 65B-659. (19) Histoíre ele,¡ Conciles, I. p. 1-124.