BCCCAP00000000000000000000546

DE INVENTIONE ECCLESIAE, th. 25, n. 399 399 1. 0 ) Ad miracula circa corpora quorumdam sanctorum post eorum mortem patrata, se. quod incorruptae eorum reliquiae inventae fuerint ... 2. 0 ) Ad miracula ad sepulchrum quorumdam neoagion vel eorum nomine invocato facta; inter alia memorat ea, quae Gregario Palamae tribuuntur. Unum in specie rcfert: Latini prope unam e Cycladibus navigantes, die festo Palmnae, naufragium fecerunt, eo quod dixerunt: Si sanctus est Palamas, nos demergat ille. 3.º) Narrat Joachinum, patriarcllam Alexandrinum (circa a. 1620), ad demonstrandam veritatem Evangelii contra calumniantes Judaeos, po– culum mortífero veneno immixtum impune bibisse venenumque, quod prius cruce signaverat, ex ejus latere dimanasse. 4. 0 ) Refert quemdam monachmn in clibanum ardentem ingressum fuisse, postquam se crucis signo obsignaverat, ad panes e fiamma eri– piendos, et illaesum cum panibus exiisse... 5. 0 ) Memorat miraculum ad sepulchrum Domini quotannis, Sabbato Sancto, ad caeremoniam Graecorum vespertinam patratum: lumen sci– licet e sepulchro sponte emicare et appo;:;itos cereos accendere, vel etiarn cereos sponte accendi. ..» _(12). «Ad incorruptionem cadaveris potissimum attenderunt Russi in suis sanctis canonizandis» .(13). «Quid de hoc toto elemento miraculoso... historice ac theologice judicandum? Primum quidem haud pauca ex iis... inter fabulas, supers– titiones vel pias, seu potius impías fraudes deputanda sunt... Ad incor– ruptionem cadaveris quod attinet, notum est eam causis mere naturali– bus haud raro deberi, quamvis in certis casibus miraculosa videri pos– sit; de qua tamen in beatificandis ac canonizandis Dei servís nullam rationem habendam esse sapienter statuit Benedictus XIV. Cum autem Russi in hoc portento potissimum insistant, haud abs re erit animad– vertere immodicum ac hyperboreum frigus in regionibus illorum saeviens hunc effectum natura habere, ut cadavera congelet ac incorrupta diu servare possit» (14). <<De miraculis, quae a sanctis vel a thaumaturgis graeco-russis, sive dum in terris degerent, sive ad eorum sepulchrum patrata fuisse nar– rantur, caute pronuntiandum est. Pleraque aut valde suspecta sunt nullaquae prudenti ac seria investigatione probata, aut miraculi nomen non merentur» (15). Nurnerus sanctorum. Numerus eorum qm, m forma supra descripta, usque ad annum 1914 in albo sanctorum collocari meruerunt, vix attin– git ad 150 ( 16). Status perfectionis. Numquam defuerunt, in ecclesia graeco-russica. nec monasteria nec sodales utriusque sexus. Attamen, ob persecutio– nem sovieticam, extra territorium russicum etiam habitam, numerus eorum multum redactus fuit. Sic in Antiqua Graecia, anno 1830, erant monasteria 593, et monachi erant 3.000. Anno, e contra, 1919, manaste- (12) Op. cit., p. 555-557. (13) Op. cit., p. 559. (14) Op. cit., p. 559-560. (15) Op. cit., p. 562. (16) Op. cit., p. 550-553. Cfr. ZAPELENA, De Ecclesia Christi (1950).