BCCCAP00000000000000000000546

DE NOTIONE THEOLOGIAE FUNDAMENTALIS, n. 16-17 13 Sed forsitan statim objicíes: rum adhuc neque de vera fide neque de ejusdem depositaria infallibili, Ecclesia scilicet Christi, logice aliquid sciamus, quomodo sine ulla petitione principii et absque cilculo vitioso ha~c conditionem-sub dírectíone fídeí, sub dírectíone Ecclesiae-intro– ducere audes, et quidem in ipsa notione Theologiae Fundamentalis? Non– ne supponis jam probatum id ipsum quod haec disciplina probare in– tendit? Respondendum est hanc objectionem, prima saltem facie, justifica– tam videri; sed jam ab initio sequentia meminisse oportet. Quisnam est -quaeso-in nostro casu qui hunc tractatum conficere intendit? An forsitan aliquis veram religionem ignorans?-Minime quidem, sed horno theologus, horno scilicet fidelis, qui in animo habet principia, seu fun– damenta fidei christianae, stabilire, absolute praescindendo utrum revera dentur qui existentiam hujus religionis vel negent vel ignorent Jamvero, horno fidelis ne in re tanti momenti erret, necesse habebit explorare quid sua Mater, utpote Magistra infallibilis, dixerit circa res difficillimas, quales sunt, inter alia, conceptus revelationis, mysterii, miraculi, prophetiae, etc... Tales enim conceptus ex vera revelatione eruendi sunt; jamvero haec revelatio, cum ejusdem genuino sensu, unt Ecclesiae Christi de facto tradita fuit. Sine ullo igitur adjutorio fidei vel Ecclesiae, falsae opiniones adversariorum de his rebus in confusio– nem inextricabilem theologum catholicum ducerent. Id tamen minime impedit quominus argumenta procedant ex lumine rationis et sint omnino apta ad adversarios nostras repellendos et, si fieri possit, convincendos. Munus igitur theologiae fundamentalis aliud non est nisi argumen– tis historico-philosophicis probare sub lumine rationis credibilitatem, credentitatem, necnon et appetibilitatem religionis christianae; sed quia ratio naturalis incapax sit determinandi qualia sint media ad de– monstrationem adaequata, ea quae desunt humiliter accipit a fidei Ma– gistra infallibili, nempe Ecclesia. Argumentatio, tamen, non procedit ex fontibus fidei ut revelat'ls, sed potius ex fontibus revelationis, non aliter ac si essent mera documenta historica, etsi sub directione Eccle– siae. 17. Certitudo.-Ex notione Theologiae Fundamentalis facile colligi– tur qualis sit certitudo in hac disciplina possibilis. Theologia funda– mentalis nequit fidem in tirone infideli gignere (fides enim est aliquid diversi ordínis, nec ulla datur continuitas logica et necessaria inter praeambula fidei et fidem ipsam, non aliter ac si essent in eadem li– nea); tamen in eodem subjecto infideli, theologia fundamentalis certi– tudinem efformare valet circa existentiam revelationis, quod est objec– tum fidei, ut superius jam dictum remanet. Sed de quanam certitudine agitur?-Existit, uti scitur, certitudo me– taphysica, quae nexum absolute necessarium implicat inter praedica– tnm et subjectum; est certitudo intrínseca. Datur etiam certitudo extrínseca, talis scilicet quae in testimonio fidedigno fundatur, et vocatur moralis; nunc autem, quia argumenta