BCCCAP00000000000000000000546

DE SUCCESSORE PETRI, th. 23, n. 360 357 In 9, 1: «Solus Jesus Christus illam [ecclesiam antiochenam, quam vi relinquere debuit] vices episcopi reget atque vestra caritas»; haec verba saltem innuere videntur facultatem et officium interveniendi, s1 opus fuerit, in loco dissito. In 4, 3: In memoriam revocat auctoritatem Petri et Pauli; ejus mens verisimiliter erat in auctoritate primatiali Petri. Hanc ipsius auctorita– tem eoru.mque successorum, id est, Romanorum Pontificum, videtur de– clarasse in illis verbis inscriptionis: «... quae etiam praesidet in loco regionis Romanorum ... , universo caritatis coetui praesidens» ( ... r;-:tc; xai r.poxó.O·r¡wt riv -;:0r.<~ 1.(l)pto:.J 'P(l)p.a[¡,iv... r.p(l)zr10-y¡:ui•rr¡ -c1ji:; a 1 ci;:-r¡i:;). Haec ultima verba indigent declaratione speciali. Quid significet: praesidere r.r,r,zri.Oe:o~at; quid vero: cari- tas = a:írlr.-y¡c;; quisn~un dicatur: vraesidens. Vis argumenti pendet ex hujusmodi responsionc: Si 7epozrlfh¡-:w desi.gnat exercitium jurisdictionis, et o:rr11:·r¡c; Ecclesiam universalem, et, tandem, qui praesidet, sit Episcopus Romanus. Stus. lGNATrus in termi.nis proclamaret Primatum episcopi Romani. Atqui catholici interpretes fere unanimiter ita sentiunt. Ergo, in hoc loco, Stus. Ignatius, maxima cum probabilitate, agit de primatu jurisdictio– nis romano (27). Qui praesidet, est Episcopus Romanus, nam «locus regionis romano– rum» non est-ut quidam voluerunt-regio in qua praesidet Roma, seu provincia ecclesiastica romana, sed Urbs Romae, seu Episcopus Ro– manus. 'Ev -:ór.<p igitnr designat locum ex quo, vel in quo jurisdictio exerce– tur. minime vero locus in quem, nam in hoc casu, ipsa constructio grammaticalis nos c'luceret ad g,:,nitivum: -cor.ou -¡(Ooiou, ita ut sensus sit: Ecclesia Romana, per suum episcopum, praesidet a Roma. lloozrJ.0y¡,a.t exµrimit exercitium jurisdictionis; etsi haec vox, de se, sig– nificare posset: sedere, protegere, defensionem praeparare, tamen or– dinaria significatio hujus verbi, relationcm habet, in litteratura pa– tristica et profana hujus temporis, cum regimine, et quidem in forma absoluta (23). Reqimen tenere significat, aliquando, in Sto. Ignatio, e. g. ad Jlllagnes., praesiderc: «Episeopo praesid2nte ce::: r.pozaOr¡:1svou -coü Er .tozór.ou loco Dei» (R 44). Ti¡i:; a· 1 ú.r.·r¡:; in Sto Ignutio: a) convivium christianorum, praesertim eucharisticum; b) ecclesiam, vel coetum fidelium (e. g. ad Trall. 3, 2; 13, 1; ad Rorn. 9, 3; ad Philad. 11, 2); c) id onme quod vi– tam christianam efformat, nempe cultum, vitam socialem, auctoritatem, doctrinam. Etiam si verteretur litteraliter: vocabulum caritatis, significaret ex contextu illud ecclesiae medullare ac essentiale, nempe caritatem, quam Ecclesia Romana debet in alias diffundere. (27) Cum tnmi.nolcgla sit aliquatenus obscura et ambigua, de peremptoria ac manifC'sta assert\or.e Joqni non licet: tamen ex verbis S. Ignatii argumen– tum salte!n confirm.'.ltorium recte adduci posc;e videtur. (28) Ita e. g. in re peritus Fu2'CK, Patres A.postoliei, I, 252.