BCCCAP00000000000000000000546

DE CONSTITUTIONE MONARCHICA, th. 20, n. 307-308 303 siam meam», hoc est societatem a me institutam, cujus ratio nulla alia est nisi fi.deliter et illibate custodire munus et missionem Messiae. 308. 2.º) lUetaphora clavium continet jurisdictionem primatialem Metaphora fundamenti, sub quo domus aedificatur, suggerit Archi– tecto divino aliam metaphoram intime conjunctam cum administratione domus vel regni, metaphoram scilicet clavium. Per hanc metaphoram, tam usu vulgari profano quam biblico, sig– nificari consuevit administratio, seu potestas circa aliquid. Usu profano, «claves possidere vel tradere» est synonimon potesta– tis supremae, tam apud orientales quam apud occidentales; sic e. g. in– telligitur responsio Solymanis, regis Turcarum, ad legatos Ferdinan– di I: «Claves Hungariae suspendam in humero meo», quod idem est ac si diceret: «Hungaria mea erit possessio». Apud populos arabicos, nostris etiam diebus, videri possunt, et qui– dem in via publica, homines qui duas ingentes claves, ex humeris pen– dentes, portant, manifestare. intendentes se propriam domum possi– dere (1). Usu bíblico, classicum exemplum est illud Isaiae: Is 22, 19 Et expellam te de statione tua, et de ministerio tuo deponam te. 20 Et erit in die illa: Vocabo servum Eliacim filium Herciae, 21 ... et potestatem tuam daba in manu ejus: et erit quasi pater habitanti– bus Jerusalem, et domui Juda. 22 Et daba clavem domus David su– per humerum ejus: et aperiet, et non erit qui claudat: et claudet, et non erit qui aperiat. Qui expulsus dicitur est Sobna, praepositus templi (ibid. 15). Ejus successor, Eliacim, ampliorem potestatem recipit: erit igitur primus Regis minister, curam habens civitatis totiusque regni, sed potestate vicaria (2). In N. Testamento, Christus loquitur de potestate clavium quae scri– bis et pharisaeis competit, etsi illa pctestate abutantur (Le 11, 52). Ad rem nostram veniamus. Christus enim promittit Petro, eique soli. claves regni caelorum, id est potestatem supremam. Hic modus dicendi, juxta u-sum profanum, signifi.cat collationem po– testatis supremae et completae circa aliquam rem, sive haec potestas sit dominii sive jurisdictionis. Juxta usum biblicum, portare claves domus David super humerum ejus idem est ac habere supremam potestatem regiam et sacerdotalem (Is 22, 20-22). Hanc expressionem ipse Isaias Messiae attribuit ut inde nobis exhibeat potestatem supremam messianicam: «Parvulus enim na– tus est nobis ... et factus est principatus super humerum ejus» (Is 9, 6). Tandem, Stus. Joannes hanc eamdem metaphoram adhibet in Apo– calypsi ad supreman et omnimodam potestatem messianicam exhiben- (1) G. RrccroTrI, Vita di Gesu Cristo, P. 47.0. (2) Cfr. Apoc., 3, 7, ubi v. 22 Isaiae Christo applicatur. Similes expressiones ln litteratura rabbinica abu:ndant; cfr. STRACK-BILLERBECK, I, p. 730 sqs.