BCCCAP00000000000000000000546

DE COETIBUS CHRISTIANIS ACATHOLICIS, n. 259-261 245 Imago plenior Ecclesiae includeret ejusdem naturam intimam atque ejus aspectum supernaturalem. Theologus Catholicus debet, in quantum res patiatur, orones divitias quae in Ecclesia continentur, investigare et propagare; sed non omnia in Theologia Fundamentali locum habere possunt; munus enim hujus disciplinae aliud non est nisi solide stabilire fundamentum Theologiae et fidei; ·ea quae hanc finalitrltem perturbent, potius excludenda sunt; enixe tamen commendatur ut in currículo theologico illis diversis aspec– tibus Ecclesiae locus proprius assignetur. 260. Orifo nobis est in praesenti: Caput I: De institutione alicujus societatis quae Ecclesia no– minatur. Ca:Put II: De constitutione hierarchica Ecclesiae seu de via ro– manitatis. Caput III: De vía notarum, seu de alia via ad cognoscendam ve– ram Ecclesiam a Christo institutam. Caput IV: De magisterio authentico et infallibili Ecclesiae. Antequam tamcn expositionem hujus quaestionis incipiamus, oppor– tunum nobis visum est aliquas notiones tradere tum circa coetus chris– Wmos acatholicos tum circa authenticitatem et genuinitatem Mt 16, 17-19 et Jo 21, 15-17; qu~ipropter id agendum erit in duabus sequen– tibus paragraphis. § I.-DE COETIBUS CHRISTIANIS ACATHOLICIS Praecipui coetus acatholici sunt Graeco-Rnssi et Protestantes; cum ipsi sint in hac re nostri adversarii, sermonen instituemus in praesenti de eorum origine et doctrina, ita ut in nostris thesibus subsequentibus ad hunc locum benevoium lectorem remittamus. 261. a) Ecclesia Graeco-Rnssica.--Ejus origo. Haec scissio initium remotum habuit in ipso Concilio Constantinopolitano (anno 381) in quo Nestoriani et Eutychiani hunc canonem jam confecerant: «Constanti-• nopolitanae sedis episcopus haber1t honoris primatum post Romanum Pontificem, eo quod ipsa sit nova Roma.» Scissio ig-itur, sic remote praeparata, innumeris difficultatibus et miseriis ex utraque parte occurrentibus (3), tandem aliquando consum- (3) Cum attcnte Rtque sine pracjtidiciis documenta llistorica considerantur ut vid;,tur, Photii figura in pristinnm statum restituitur exaggerationesque utriusqne partis ad objectivitem historicam reduc11ntur. Occidentales enlm multun1 Px2gr:Serasse vi<ientur curn de inQndit'.1 arnhitione Photii, de ejusdem protPrvb omnisque generi.s def.2ctu locuti sunt. Ori01ct:1les ,'ero. generatim bona fide, i. e. sincere mar;nis laudibus extnlcrunt enmque ut sanctum colucrunt atquc colunt. De his consuli potest, FrrAm;orn DvonNrK, Le schis– me ele P!10tius, llistoire et légendc (París, 1950). Cfr. conclusiones, p. 580- 584. Ibi etiam amplissimam invenies bibliographiam, p. 617-643.