BCCCAP00000000000000000000546

198 PROBATUR EX RESURRECTIONE, th. 13, n. 212 Ohjcctio 3. 0 ; Lucas nihil habet de apparitionibus in Galilaea; Matthaeus vero, nihil de apparitionibus in Hierusalem; immo eas excludere videtur, nam: {(Angelus ait mulicribus: Dicite discipulis ejus quia surrexit, et ccce praecedit vos in Galilaeam; tbi eum videbitisl> (Mt 28, 71. lt,·sr,ondeo: Bene attendas ad verba: ({quia surrexitll, et in vers. 9: «Et ecce 'Jesus occurrit illis, dicens: avcte)). Ergo Evangelista ornnino non silet de apparitio– nibus habitis in Hierusalern. Quod igitur expresse agat de apparitionibus in Galilaea habitis, facile explicatur si attendas al finalitatem sui Evangelii, nam demonstrare intendit Deum Judaeos rejecisse et evangelium in gentes transiturum iri. Jamvero, in Galilaea stabilita erat auctoritas Ecclesiae in persona Petri, et quidem solemni apparitione ; hinc, Evan– gelista motivum speciale habebat ut, data opera, in apparitionibus galilaicis insisteret. E contra, silentium Lucae circa apparitiones galilaicas explicatur ex sua rnetho– dologica distributione materiae, nam suae evangelicae narrationi finern imposuit post narrationem Resurrertionis; in Actilms vero, de diffusione Ecclesiae agit, et ejus initiurn ex apparitionibus galilaicis sumit. Ohjectlo 4. 0 : In no.rratione facti n'smTectionis contradictiones non paucae in– veniuntur, ut ex verbis in thesi subdelineatis (cf. n. 206) jam liquet. Ergo nullam certitudinem habere possumus ele facto resurrectionis. Rrs¡¡ondco: al Quod aliquae inveniantur contradictiones, apparentes aut acci– dentales, rninime obstat ad historicitatcm, ut saepius diximus. b) Usque modo nema invenire potuit in Evangeliis aliquam contradictionem de re substantiali. En aliquas contradictiones apparentes: Ait :Mt 28, 1: «Vespere autcm sabbati quac luceseit in prima sab/Jafo>; ita ex– plicari debet: ((Vesperc sa/J/Jati, id cst postqua1n sa/Jlmtum-ultima dics hcVdoma.. dae-jain transiit, inci71it heLidomada sulJsequens: «lucescit-diluculo-in prima saV/Jati.>> Haec interpretatio est communis et omnino recta: judaei, saltem tempore Chris– ti, integram llebdomadarn nomine generico <(SaLJ/Jati>l intelligebant; v. gr.: jejuno bis in sabbato (Le 18, 12). In numeris ordinanclis, in usu erat numeras sic dictas «car– dinales>i, loco seu vice <wrdinali1l111)> adhibendi. Loco «die prima sabbatorumi>, scili– cet die prima hebdomadae, dicebant {(1tna salJbatorunrn. Ait, denique, Me 16, 1-2: <1Cum tenclirae cssent... Orto jmn solml; ita intelligi potest: Mulieres, etsi e domo exierunt cum ({tcncbrae essent1l, tamen <wrto jarn sale» ad sepulcrum pervenerunt. Objectio 5. 0 : RcsurrPctio est efff-ctus hallucinationis apostolicae. RPi,pondeo: a) Haec omnia nullam vel veritatis umbram habent, nam ex nar– ratione evangelica satis constat apostolos fuisse valde incredUlos, et nonnisi multis argumentis objectivis paulatim revera convictos fuisse. b) Praeter apostolos, alii multi, et in diversis locis, Christum redivivum cons– pexerunt; forsitan omnes hallucinatos fuisse dicemus? Ubinam, in hoc casu, leges hallucinationis? Objectlu G.ª: Factmn n!;,\llTlºCtionis attribui debet dolo Apostolorum. eo quod in sua spe messianica defraudati sunt. Rrspnndrf): Fraus in re rnaximi momenti supponit, in deceptoribus, qualitates exquisitissimas et circumstantias omnino favorabiles; sic e. g. ut in secreto per– manere potuisset, requiritur nurnerus exie;uus deceptorum; jamvero plus quam 500 enumerantur testes. In arte fingendi peritissimi esse deberent; tamen fontes eos describunt tarnquam ignorantes et pusillanimes, et ad fabellas creandas omnino imperitos. Tandem, ex fraude aliquod emolumentum temporale extraordinarium sperari de– beret; tamen ex assertione resurrcctionis nullum ernolurnentum ternporale assequi possent, nisi odium inimicorurn concitare, sicut revera accidit; immo post innurne– ras contrarietates, apostoli poenam letalem subire debuerunt. Et haec omnia, sirn– plici confessione fraudis, vitari potuissent !