BCCCAP00000000000000000000546

íl2 DE COGI\OSCIBILITATE :i'.'IIRACULORUM, th. 7. 0 , n. 102-lüíl 108. Quid dicendum de hujus sententiae orthodoxia?-Haec sen– tentia, in sensu protestantico intellscta, fuit ab Ecclrnia danmata; in sensu vero catholicorum sustineri non posse videtur; secundum alios dicenda est falsa .Cl7): ab aliis denique, sententia contraria theologice certa (18) dicenda est. Nos vero, doctrinam Ecclesiae interpretantes, haec affirmare audc– mus: quando criterh externa rite proponantur, ratio humana natura– lis, sine ullo scilicet adjutorio divino interno, potf:st p:rcipere eorum vim probativam; lumen gratiae, per se, necessarium non est. Horno igi– tur potentiam habet physicam et moralem, ut judicium cr, 0 dibilitatis efformare possit; ad hoc autem tantum requiritur quod intellectum ha– beat normaliter evolutum, illumque applicet ad cognitiomm criteriorum, de quibus locuti sumus. Sed nota bene quod in hac solutione agatur de posse, non vero de eo quod de facto occ1.11Tat. Non enim negamus quod Deus, si velit, concedere possit ac de facto concedat gratias externas, quibus intellectus humanus e crit-eriis supu descriptis ad factum revelationis cognoscendum facilius perveniat; sic e. g. Deus efficere potest quod attentio intellectualis constanter diriga– tur in praedicatorem, quod passiones mitigEntur; immo in casibus par– ticularibus ctari posset actualis infusio luminis interni, quo suppleretur deficientia criteriorum, vel saltem eorum percc,ptio. Denique tandem, etiam admittere possumus quod conferantur a Deo gratiae vern inter– nae, quibus intellectus et voluntas supernaturaliter elevarentur. Haec omnia, aliaque hujusmodi, sine ullo dubio a divina Providentia fiunt. Sed nos negamus id necessario ficri debere, eo quod in homine ca– pacitatem naturalem admittamus percipiendi vim demonstrativam mo– tivorum credibilitatis. Ad nostram sententiam roborandam duo brevissima argumenta ad– jungimus: Argumentum primum.-Probavimus in thesi hominrm, solo lumine rationis, posse probare veritatem historicam, philosophicam, theologi– cam et relativam miraculorum. Ergo ratio etiam naturalis-arguimus~ sine una illustratione supernaturali superaddita, potest certitudinem habere circa vim probativam miraculorum. Argumentum secundum.~Documenta ecclesiastica, in decursu hu– jus disciplinae jam anata vel aclhuc afferenda, id ipsum probant, nam nihil in his documentis continetur circa necessitatem alicujus illumina– tionis supernaturalis ad vim miraculorum demonstrativam percipien– dam (19); e contra, in ipsis hoc aliud dicitur: miracula sunt signa cer– tissima divinitus ortae religionis, et omnium hominum intcJligentiis ma– xime accommodata .(D 2145). Nihil omnino in his documentis de illumi– natione supernaturali ad Yim probativam requisita. 109. Ohjpctiones.-Objectio l.": Causae naturales, ex definitione miraculi, m=ino excludi debent; nunc autem, quia multa adlmc inveniuntur in natura penitus · abs– condita et secreta, de vera causa alicujus eventus sensibilis semper dubitare licebit; id est, numquam talis effectus cum omnímoda certitudine causalitati supernaturali adscribí poterit. (17) S. TrwMP, De Revelatione Christiana (Romae, 1950, ed. 6.a), p. 173. (18) LECHER-SCHI.AGENRAUFEN, Institutiones theologiae, t. I (1945)., n. 132. (19) Documenta Ecclesiae videri possunt in D 1624-1626, 1639, 1790, etc.