BCCCAP00000000000000000000546

DE COGNOSCIBILITATE MIRACTJLORUM, th. 7.a, n. 93-90 85 nem consuetum naturae evidenter non pertinet, eo quod, etsi omnes vires totius naturae creatae simul ad unum sumantur, non possunt illud causare; eorum igitur auctor non est nisi unus Deus. Haec comprobatio pertinet ad conceptum miraculi primi ordinis. Si vero agatur de miraculis secundi ordinis, attendendum est, quod hoc miraculum differat a miraculis primi ordinis, in eo quod forte non superet virtutem mundi invisibilis; attamen ex aliis circumstantiis cons– tare etiam potest ipsum a solo Deo procedere, tamquam signum divinae protectionis, vel tamquam sigillum confirmationis alicujus veritatis. Veritas theologica, nihil aliud est nisi simplex consequentia veritatis philosophicae, et originem divinam importat; sive agatur de miraculo absoluto sive relativo, probanda est causalitas divina. Veritas relativa. Mirnculum dari non potest sine aliquo fine concreto et bene determinato; hinc veritas relativa in eo est quod demonstretur miraculum factum fuisse ut sit signmn divinae vol1lntatis, attestantis authenticitatem doctrinae, a thaumaturgo, nomine Dei propositae. Hoc autem demonstrabitur si ipse Deus voce miraculosa miraculum cormectet cum testimonio legati, aut si talis connexio fiat a thauma– turgo ipso, ant si aliunde constet, e. g. ex adjunctis, nexum dari inter miraculum et doctrinam expositam; quocumque modo excludenda erit possibilis interventio diabolica ad aliquam ·erroneam doctrinam con– firmandam. 99. Advcrsarii.-1.") Sunt aliqui qui dicunt veritatcm philOsophicam certo cognosci non posse, nam, ex una parte, possibilitas miraculorum eruitur ex evidentia morali, ex eo scilicet quod aliqui, semp2r tamen paucissimi, dicant se mortuum rrsuscitatum vidisse; ex alia parte, im– possibilitas miraculorum fundatur in eviclentia physica, in constanti -cxperientia fere omnium hominum, nam nema nostrum vidit umquam mortuum redivivum. Jamvero testimonium morale aliquorum non potest prae experientia physica umquam praevalere; certitudo igitur de facto quodam miraculoso est omnino impossibilis; ita HUME, STRAuss, ZELLER. 2. 0 ) Sunt alii qui dicunt neque veritatem historicam, neque philo– sophicam certo cognosci mnquam posse, 112.m isti tales exigentias hyper– criticas coacervant, ut practice veritas undequaque dubia sit; nimirum, exigunt testes maxime scientificos; factum miraculosum volunt ad nu– tum iterari, et quidem coram judicibus scientia conspicuis, non aliter ac si ageretur de quadam experientia chemica in laboratorio, etc. Ita VOLTAIRE, RENAN, ROUSSEAU. In hac sententia patet quod veritas philosophica fundamento ca– reat, eo quod prius negEtur ipsa veritas historica. Ratio, ab istis pseudo-philosophis adducta, alia non rst nisi quod homines nonnisi minimam partem adhuc cognoscant virium atque le– gum naturalium (1); hinc quando agitur de causalitate naturali vel ( 1) «Ho;;are nülli liceat, an nos ho1nunciones t2ntam naturae cognitio11em ha– be,11111.n, ut de terrnin'.1re possi1nus, quousque ejus vis et potentia se ex– tendit et quid ejus vim superat; quod quia nema sine arrogantia praesu– mere potest, licet Prgo absque jactantia rniracula IJer causas naturales quantum fieri votest, explicare, et quae explicare non IJOSsumus, nec etianÍ demonstrare, quod absurda sint, satius erit judicium de iis suspendere et religionem sola doctrinae saIJientia adstruerc». SPINOZA, Epistiila 75. '