BCCCAP00000000000000000000545

AD ANTIOCHIAM PISIDIAE (ACT. 13, 13-52) 79 conv1c1a et mmnas in eum, et in ipsum Iesum quem praedicabat, cmúicientes. v. 46 - Sed haec effrons iudacorum oppositio non fregit arúmum apostolorum, imo corum constantiam et fiduciam (11:e1.ppY¡ cne1.cr& µzvot) excitavit et auxit, et sancta indignatione cmmnoti, iudicium Dei eos in caecitate sua derelinquentis denuntiavcrw1t, dicentes: « Vobis opor– tebat (gr. 'necesse crat') primum loqui verlmm Dei», et sic fccimus nos, obedientes Dei mandato (cfr. Act. 1, 8; Rom 1, 16); « sed quo11ia111 repellitis ill11d, et indignos vos i11dicatis aetemae 11itae », quam vcrbum Dei continct et promittit, « ecce co1111erti11111r ad gentes», cisque illud ver– bum aetcmae vitae offcrimus, et ipsae audient, illudque suscipient (cfr. Act. 28, 28). 11. 47 - Modum suwn agcndi iustificant apostoli, allegantes prae– ceptum Domini: « Sic enim praecepít nobis Do111í1ms »: et citant Is 49, 6: « Pos11i te in lucem genti11111, 11t sís sal11s mea 11sq11e ad extre111u111 terrae », quae dictmtur a Deo ad Scrvwn sumn, Mcssiarn.: sed apostoli, qua nw1tii n1essiarúci pracdicatorcs, unam velut pcrsonam rn.oralern. cum Messia cfficiw1t, idcoquc iurc sibi applicant verba ad Messiam, mag1s– trum et praedicatorem, dicta. 11. 48 - I:ndignationi et livori iudaeorum opponitur gaudium gen– tilium, qui « glorificabant verlmm Dei», id est, gloriam dabant Deo, qtú verbum salutis ad cos miserat: « et credidenmt qt1otq11ot erant praeor– dinati ad vitam aetemam ». His verbis abusi sunt Praedesti11atia11i, ut Cal– vinus et Beza: saepe etiam hace verba immerito adducebantur a non– nullis theologis catholicis in controversia de praedestinatione ad glo– riam vel gehennam ante vel post praevisa merita. At hic non agitur de hoc. Notetur imprimís in te:>,.-tu graeco non habc1i npo,z'myµÉvoi (Vulgata núnus accurate reddit 'praeordinati'), sed simpliciter ,z,e1.yµÉvoi = ordinati, quod dicit ordinem et dispositionem actualitcr cxsisten– tem, 11011 ordincm praevie et ab acten10 decretum. - Item, illud par– ticipium posset per se accipi scnsu vocis mediac, = 'sese ordinaverant, disposuerant' personali cooperatione vocatiorú divi11ae; praesertim si « vita aetema » intelligitur metonymice sensu ioan11eo 'de fide et gratia' (cfr. v. 46; lo. 17, 3). - Sed etiamsi sumatur participium ,z,e1.yµÉvot sensu passivo (ut videtur melius), « ordinati a Deo», intelligendwn est de vocatione efficaci ad fidem, quae est vía ad vitam aetemam. - Ut uno verbo rem exprimamus: videtur hac sententia tam vexata rúhil aliud intendi rúsi notare oppositionem ínter iudaeos incrednlos et gen-