BCCCAP00000000000000000000545

796 1 ro. 5, 16-17: PECCATUM AD MORTEM desiae voluntarie desciverunt. - Alía vero peccata, etiam mortalia, quae sunt citra amissionem fidei et vivificae c01mnunionis cU111 Chri– sto et Ecclcsia, dicuntur peccata non ad 111orte111; quia peccator huiusmodi conservat adhuc fidem, quac est velut radix, qua horno manet unitus corpori Ecclesiae, et Capiti, Christo, a quo potcst accipere succum vivificantem, gratiam. Igitur, Cll111 fidcles sciant Demn exaudire preces eonnn, curent orare pro fratribus, quos viderint in peccata prolapsos: « petet (gr. cx.t-c··í¡m::i), et dabit (gr. aC:icrs,) » (Vulgata dabitur) ei vitam; petet fide– lis, et dabit Deus pcccatori vitam: ergo mortuus erat per pcccatum; unde 'peccatmn non ad mortcm' non dcsignat tantllln 'pcccatum vc– nialc', sed etiarn. mortale. - Subiectum vcrbi dabit awcrs,, subin– telligitur Dcus; nisi quis vclit dicerc cssc ipsum orantcm, qui ora– tionc sua dat, id cst, obtinct ut dctur ei vita (cfr. Iac. 5, 20). - « Pcc– canti (gr. --ro·r:c; &.¡.L!Xp--r6.voucriv = pcccantibus) 11011 ad 111ortc111 »: hace coniunctio num.cri singularis et pluralis, « dabit ei, pcccm1tilms... », iu– stificatur logicc, quia quod de uno dixit, de omnibus vcrum cst: ergo pro omnibus hoc modo pcccantibus orandum cst. « Est parntr1111 ad 111ortc111: 11011 pro i !lo dico 11t roi;l'f q11is ,>: nunc lo– quitur de pccrnto ad mortc111: et si pro illo qui peccavit peccatum non ad mortem, praeccpit orare, pro illo qui commisit peccatllln ad mor– tem, non prohibet qtúde1n orare, sed 11011 imponit ohl~gatio11cm id facicndi, « non dico ut quis pro illo roget ». Non imponit autem obligationern., quia non potcst promittcrc cxauditioncm prccmn, ctm1 illi pro qui– bus ficrcnt, opponant volm1tarium obstaculum, dum sunt extra Ec– clcsiam, et eam impugnant: itaquc non potcst orari pro illis ca fidu– cia, qua pro aliis. - Tamcn, cum de ncrn.inc, dun, vivit, dcspcranda sit convcrsio, bonun1. est orare et pro his pcccatoribus, reis peccati ad mortcm; quia aliquando Deus exaudit illas orationes pro sua 1111scn– cordia, et concedit cis gratiam conversionis. 11. 17 - « 011111is i11iq11itas pcccat11111 cst, et cst peccat11111 (11011) ad 1/lor– tem ». - Ne hac distinctione peccatorurn., facilius committantur pcc– cata, dummodo non sint ad mortcm, dicit loANNES omnia pcccata esse sollicitc vitanda; quia quaelibet i11iq11itas, gr. &aix[!X, ini11stitia vcl iniuria Lcgi Dei illata, cst pcccat11111 in ipsum Deum: sed ne nimia anxietatc premantur, sed ad fiduciam potius excitentur, et ad zclum et fcrvorem in orationc pro peccatoribus, adiungit: « et cst pcccat11m non ad 111ortc111 », quasi dicat: 'Sed multa, imo plcraquc peccata sunt de illis, quae dixi 11011 ad 111ortc111': unde necessitas orandi pro eis qui huiusmodi pcccata comnúttw1t.