BCCCAP00000000000000000000545

774 110. 1, 9-10: CONFESSIO PECCATORUM quae adlrnc debent remitti; ergo non de peccato originali, quod iam per baptismum remissum supponitur: neque de sola prava inclinatione concupiscentiae, et infirnútate naturae, (quae non est peccatum, licet a peccato procedat, et non indiget confessione ut remittatur). Ergo de peccatis personalibus, actualibus, sive sint venialia, sive gravia. Q11oad co1ifessio11em autem, probabiliter intelligit IoANNES cam, prout in Vetcri et Novo Testamento intelligi solet; nempe, de agni– tione pcccatorum et confessione eorum coram Deo: quae aliquando fiebat publice, magis vel minus determinata, pro contritione paeni– tentis: v. gr. in die Expiationis (Le11. 16), in baptismo Ioannis Prae– cnrsoris (Mtt. 3, 6), et ut eam fortasse IAconus (5, 16) praescri– bit: « Confitemini alterutrum peccata vestra... » - Nonnulli post S. Ron. BELLARMINO (De paenitmtia), ut BELSER, CAMERLYNCK, VREDE, probabilc putant IoANNEM hic cogitare de c01fessio11e sacramentali, prout eam Christus instituerat (Io. 20, 22). - Concilium Tridentinum, sess. XIV, De Sacra111e11to pae11ite11tiae, citat hunc textum 1 Jo. 1, 9 simul cum Iac. 5, 16, quin tamen sensmn hormn textuum defmiat 38. Confessio autem rite facta obtinet a Deo remissionem plenam quormnlibet peccatorum. Certitudo remissionis innititur duplici at– tributo divino: fidelitate scilicet et i11stitia: « fidelis est et iustus... » - Deus promisit parcere ei qui se contrito corde lnuniliaverit, et veniam postulaverit 39: et ipse Christus tam susceptione peccatorum et publi– canorum, quam parabolis suis ídem facit et docet 40. - Venia est etiam op11s i11stitiae diui11ae, quatenus peccator, opera paenitentiae po– nendo et se hlllniliando, movet Dellln iustum, ut eonun rationern habeat et veniam concedat. - Ne autem quis dicere possit rem.issio– nem peccatonun esse tantlllmnodo i111p11tati1Ja111, addit IOANNES: « et e1111mdet nos ab 011mi iniq11itate »; remissio itaque est quid positivllln et reale, et secumfert veram ablationem et destructionem peccatorum; horno manet líber a peccato, et mundatur a qualibet macula. v. 10 - Est repetitio v. 8i, sed c1m1 augmento: nam qui dicit se non peccasse mnqua111 41, non solllln mendax est, seipsmn seducens 38 Ench Sy111b, nº 899. 39 Cfr. Ps. 50, 19; Prol'. 28, 13; Ps. 31, 5: etc. 40 Le. 7, 37 s.; 15, 1-32. 41 Pcrfcctum r¡µ.c1:p,'Í ¡Y.0tµ.sv = peccaui111t1s, potcst cssc synonymum cum áp.c1:p,l0tv ouY. 1 :zoµ.sv (v. 8); vcl, si proprictas temporis scrvatur, potcst habcri ut gradatio emphatica v. Si, sic: 'si dicat quis se 11011 solum non habcrc actu pcccatum, sed ncquc umquam practcrito ternporc illud habuissc, saltern post baptismum; non modo seip– sum seducit, sed et Dcum ipsum impie arguit de mcndacio'.