BCCCAP00000000000000000000545

52 ACTUS APOSTOLORU:\! v. 6a - Verba prim.ae partís huius versus, « et tremens 11c stllpens, di– xit: Domine, quid me vis facere?: et Do111i1111s ad e11m », sunt Vulgatae, non textus graeci; habentur quidem Act. 22, 10 in eodem contextu, ubi Saulus interrogat: « Quid f11ci11111, Domine?» - Sed etiam in con– textu narrationis cap. IX bene quadrant; responsio cnim. Christi ad Saulum: « ... ibi dicetur tibi quid te oporteat facere », supponit ipsum in– tcrrogasse: « quid f11ci11111 », vel « quid me vis facere? )> - Ccrte Saulus, audita dedaratione loquentis, « Ego s11111 Iestts... )>, voluntati Christi se subiecit, et quidquid de eo disponcret implcre paratum se ostendit. Dicit igitur Christus ad eum. v. 6b - « Surge, et i11gredere civitatem, et ibi dicetur tihi q11id te opor– tcat facere )>. - Iesus non statim. in loco apparitionis, nec directe per scipsum edocct Sau.lum. de sua voluntatc, sed m.ittit ewn ad civitatem (« vade D1111111sc11111 )>, Act. 22, 10), ubi paratum. habet illum (Ananiam), cuius ministerio uti vult ad instructionem et salutem. Sauli. In contionc quidcm Pauli coram Agrippa (Act. 26, 16-18) verba instructionis Sanli ponuntur in ore lcsu ipsius, quia in tota illa contionc non commemoratur Ananias, utpotc qui Agrippac regi et Fcsto Praesidi, aliisquc contioni adstantibus minus notus erat, et quia tune Paulus volcbat tJuamprimum dicerc missionem sibi iniunctam illa occasionc, potiusquam mcdium quo ei fuerat communicata. Ccte– rnm, illa verba, etsi Paulo per Ananiam transmissa, vere erant verba lcsu, et pote– rant in ore Eius poni. Nulla igitur contradictio; sed utrumquc verum est. v. 7 - « Viri a11te111 qui co111ital11111t11r c11111 eo staba11t stupcfacti, a11die11tes q11íde111 vocem, 11c111i11c111 a11te111 l'idc11tes )>. De sociis Sauli luce illa núra– bili perculsis et ad terram dcicctis, dicitur hic eos a11dissc vocem (&xouov– --:-sc; ¡ú:v -r'ijc; cpwv'ijc;), dum Act. 22, 9 dicitur eos 11011 audivisse vocem, (--á¡v 3/: cp0.lv ·r¡v oúz. '~z.oucrw1). Ipsa constructio eiusdem verbi &z.oúsw cun1. diverso casu (geniti!'o et acwsati 110) imrnit illud diverso sensu adlú– bcri; nempc primo de m.atcriali auditione vocis (& xoi.bv cum. gcnit.), dcindc de formali perceptione seu de intclligcntia vocis auditac (&z.oúsw cum. accusativo): primo sensu dicitur Act. 9, 7 socios Sauli audivissc vocem; altero sensu dicitur Act. 22, 9 eos non audivisse vocem. Quoad visionem. autem quae eis conceditur et ncgatur, nulla est contradictio, quia obicctum visionis diversnm est: Act. 9, 7 est persona, dmn A.et . 22, 9 est l11111c11. Visio personae loquentis (Icsn) mú Sanlo concessa est; socii autem cius ncmincm viderunt, etsi vidcrint lumen. v. 8 - « S11rrcxit a11tem Smtl11s de tcrra, apcrtísq11e oculis, 11ihil 11ídc– bat ». Transacta visione, Saulus in se reversus ercxit se, ut mandatum Iesu « surge et ingredcre cí11itatc111 » implcret, sed cmn aperuisset oculos,