BCCCAP00000000000000000000545

CON\ºERSIO SAULI (ACT. 9, 1 ss.; P,\R.\LL.) 49 sese mumre; ad hoc « accessit ad pri11cipe111 saccrdotu111 », qm probabili– ter erat Caiphas 11. v. 2 - « et pctiit ab co (et a toto presbyterio, cfr. Act. 22, 5) cpisto– las in Damasw111 ad sy11agogas... » - Summus sacerdos et Synedrium hierosolym.itanum. sibi attribuebat potestatem in om.nes ubique ter– rarum iudaeos, forsitan ex Dettt 17, 8-13 12 , et magistratus romani provinciarum non contradicebant, praesertim cum. agebatur de quae– stionibus rcligiosis 13 • Saulus clegit ut meta1n sui itineris Damascum, quia ibi multi erant iudaei 14, qui plures habebant synagogas: harum praesides obsecrabantur epostolis illis Saulo datis, ut eum. adiuvarent in negotio detegendi et comprehendendi christianos, gr. njc:; óaou ovw::; = qui erant vi a e (huius), id est, qui modum vivendi novum tenebant, et « discipuli Domini » (v. 1) erant, sive viri sive mulieres. Unus eorum, magni ab omnibus iudaeis dam.ascenis habitus (Act. 22, 12), crat A11m1ias, qui forsitan pracerat communitati christianae Damasci. Infra (9 19b) sermo est de discipulis q11i cra11t Damasci. Non constat quomodo noua uia sen Evangclium Christi Damasco inotue– rit: ncc vidctur diaconas, aliosquc pracdicatorcs qui post martyrium Stcphani dispersi sunt, usque ad Damascum pervenisse (cfr. Act. 8, 1 ; 11, 19); verisimile potius cst originem christianismi damascen.i ponendam essc ipsa die Pcntecostcs: haud cnim dubium cst quin in illa multitudine viror11111 rcl(~iosom111 quae in Icrusalem die Pcntccostcs convcnit « ex 011111i natione q11ac s11b cae/o est >> (Act. 2, S ss.), fuerint iu– daci damasceni, qui mirabilia illius diei viderint, et audito sermone 11 Caiphas (loseph) fuit Summm Pontifcx ab armo 18 ad 36: aimus conver– sionis Sauli incertus est, sed omncs fcrc auctores convcniunt hoc cvenissc ínter an– mtm 34 et 36. Hunc ultimum annum plcriquc pracfcrunt ob ncxum huim facti cum occisionc Stcphani a Synedrio, quac vix cxplicarctur ante depositioncm Pilati illo anno 36, bcnc vero intdligitur durante vacatione muncris Procuratoris, sicut sirnilis abusus potestatis Synedrii datus cst postca armo 62, in occisionc Iacobi, 'fra– tris Domini', ínter mortcm Procuratoris Fcsti et adventum sui successoris Albini. Idcm confirmari dicunt notitia illa Act. 9, 23-25; 2 Cor. 11, 32 s. de Areta regc Nabataeorum, Damasci per ethnarcham sumn imperante: quod supponit Tibcrium iam e vivís fuisse sublatum, (mortuus est autem Tiberius 16-3-37), et Caligulam iam im.perio potitum. Fuga Pauli e Damasco post tres annos a sua conversione contigisset auno 38/39. (Ita BRASSAC, PRAT, THEODORICUS A CASTEL SAN PJETRO, RICCIOTTI, PENNA, etc.). 12 Cfr. A. STEINMANN, Die Apostc(¡¿cschichrc, in h. l. 13 Cfr. *E. ScHÜRER, Gc.,c/,íchrc..., II, 158. 14 Jos. FLAVIUS (Bel/. II, 20, 2; VII, 8, 7) loquitur de 10.000, uno de l8.000 iudaeis Damasci.