BCCCAP00000000000000000000545

194 EPISTOLAE S. PAULI cum Icsu. - Verba « pcr Ics11111 » coniunguntur a nonnullis 4 cum se– quenti verbo « adducet »; a plerisque vero (cfr. KNAB., VosTÉ) cum praecedenti « dormierunt »: ita ut locutio <, dormientes pcr Iesum •> sit eadem ac « mortui in Christo », v. 16. - Haec altera explicatio vide– tur praeferenda; a) ex anctoritate PP. Graecorum, qui indolem lin– guae, et vim praepositionum melius perpendere poterant; b) ex incon– cinnitate sensus, si construatur cum sequcnti « adducet » ( = Deus per Iesum adducet cum Iesu); e) congruentia cum subiccto de quo agit P;rnlus, np. de m.ortuis fidclilms (v. 16), de illis qui dormierant per vel in Iesu, i. c. cum fidc in Ics11111; d) quia pracpositio ólCt.. saepe aequiva– let sv, et adhibetur ad exprim.endum aliquem statum sen condicionem reí vcl subiecti 3. - Dcus igitur, eos qui dormicrunt pcr Icsum ( = in fide et gratia Icsu mortui sunt), adducet cum Icsu, obviam Icsu ad iudicium. venienti, et deinde cum Icsu in gloria regnantc cos sociabit. /1. 15 - Explicat Paulus 1mdc sciat hoc, et qualis sit illa add;JCtio fidelium defunctomm ad Iesum, qua minimc cletericris condicionis crunt ac viventes. - Allegat « 1Jcrb11m Domini », non scriptnm aut tra– ditum antea, sed per rcvclationem specialem ipsi notum. Revclatio illa versabatur circa condicionem hominum cum Dominus ad iudi– cium vcnerit, sivc ante Parousiam fuerint morte praerrepti, sive su– perstites eos occnpaverit. Onminm condicio par erit; viventes non praevenient mortnos in occursum Domini Iudicis. - De Paronsia autem in hoc loco nihil expresse docet: et verba << 110s q11i 1JÍllim11s, qui rcsid11í s11m11s in ad1Jcnt11111 Do111i11i », ex quibus obiter consideratis vidcretur Paulum fovisse persuasionem de imminentia Paronsiae, non necessario fundunt l1tmc scnsum, sed possunt alium habere, et de facto habent. Scnsus quem ornnes P:ltres et Doctores Ecclesiae usque ad saec. XVI, et etiam prim.i Reformatores, usque ad *GROTIUM, illis verbis affixenmt, onmino liberat Paulum ab errore circa imminentiam Parousiae; vel melius, c1uia Patres nnlla tenentur praeoccupatione de– fendendi Paulum ab hoc errore, c1ue111 ne suspicati quidem sunt in Apostolo, in simplici huius loci expositione, onmes comnumi con– sensu ad figuram dictionis, quae vocatur cnallage, vel x.o[vwmc; provo– cant, vi cuius Apostolus se consociat generationi viventi tempore Parousiae, quandocumque demum locum habeat; nam de determ.i- 4 v. gr. PRAT, La théolog. de S. Pa11/, I, p. 86; et MAGNIEN, in 'Rev. bibl.', 1907, pp. 361-63. 5 v. gr. Ro111. 2, 27; 4, 11; 2 Cür. 5, 7. 10; 2, 4; &: cfr. WILKE-GRIM, Lexi– co11 gracco-lati1111111 in libros NT, ed. 4ª, Lipsiae 1903.