BCCCAP00000000000000000000545

MULIER ET DRACO (APOC. 12, 7-9) 179 Explicatur in istis versibus q11is sit draco, et quando talis effectus sit in ordine ad Ecclesiam. Eius casus in terram cum ira magna explicat fugam mulieris in dcsertum. Istc igitur cst ncxus horum vcrsuum cwn pracccdcntibus et cum subscqucntibus. Praelium istud Angclorum, si seriem rerum in Apocalypsi de– scriptarum attendimus, non cst illud primum antiquum, cwn proptcr superbiam et invidiarn. deiectus est Lucifer et socii eius ex ordine an– gelico (de quo S. Petrus, 2ª Ep., cap. 2, 4; et S. ludas, v. 6); sed aliud recentius, quod dicit ordinem ad Ecclcsiam iam fw1datam 97. - Satanas, princcps hui.ns mw1di, missus cst foras a Christo, cum pcr Passioncm et mortem suam destnucit eius tyrannicum imperium, novo Ecclcsiae regno fnndato. Tune Satanas a Christo e:xi:urbatus, contra Ecclesiam per mulicrem figuratam insurgit: sed, eccc Christus, qui ad caelwn et ad Dei thronum exaltatus, omnium crcaturarum dominium acccpit, et non vult opus suum, id est, Ecclcsiam peri.re , mittit in cius defcnsionem angclicam militiam cum Principe suo Mi– chaclc, cui Ecclcsiae custodiam committit, si.cut olim Synagogam custodicndam commiserat, (Dan. 10, 13. 21; 12, 1). - Praclium di– citur factum in caelo, quia hace pugna angelorum, causa Ecclcsiac, dcscribitur lincamcntis dcsumptis ex alía antiquiori, quac crcditur facta paulo post crcationcm ipsorum angclorum; vcl intdligitur cac- 111111 aerc11111, ubi diaboli ccnscntur habcrc aliquale dominium, vcl sal– tcm in illa rcgionc vagari, honúnes circumdantcs ut cos ad malwn pcrtrahant: vd caclmn vocatur Ecclcsia, (si.cut apud Matthaeum ap– pcllatur 'regnum caelorum'), in qua, et cuius causá praclium fit. An– geli mali in prima confüctationc dcvicti, etiam nunc fracti a cado Ecdcsiac dcturbantur, quia cam lctalitcr noccrc numquam ipsis pcr– mittctur. Draco monstruosus, septem capitibus et dccem cornubus, qui mmc e caelo Ecclesiae dciicitur i11 tcrra111, h. e. qui magna confu– sione et humiliatione afficitur, est idem ille scrpcns a11tiq1111s, qui astu– tia sua seduxit protoparentes nostras, et in ipsis 1111ivcrs11111 orbclll, i. c. totum genus humanum; nam « mcndax est, et pater eius » (mendacii, 97 AMBROSIUS AuTBERTUS supra citatus, dicit in hunc locum Apoc. 12, 7-9: « Absit a fidclium cordibus, ut hoc praclium in initio temporis, quando pcr supcrbiam antiquus hostis cum satellitibus suis de caelesti patria ruit, factum fuissc cxsistimcnt: sed a Passione Christi i11 Ecclesia i11choat11111 fuisse et m111c 11sq11e fieri, et in fi11e sae– wlí, quando etiam solutus fuerit, consummari... Caelum itaque est clcctorum Ec– clesia... » (Opus A. AUTBERTI, Co111111c11t. i11 Apoc. libri 10, habctur in tomo 13 « Bi– bliothecae maximae vctcrum Patrum et antiquorum ccclesiasticorum » a pag. 403 ad 657. - Lugduni, apud Anissonios, 1677.