BCCCAP00000000000000000000545

MULIER ET DRACO (APOC. 12, 1-17) 173 noxia cst, convcnientius Ecclesiam, quam Mariam Virginam reprae– sentat. Ergo... Caput 12 seorsim consideratum possct de B. V. Maria intelligi; in serie autem totius libri, uti par est, spectatum, de Ecclesia videtur accipiendum. - Undc tandem ad hanc conclusionem devenimus: « Mulier c. 12 sensu litterali et primario designat symbolice Eccle– siam: ad cam vero describendam usus est Ioannes lineamentis ex reali persona B. M. Virginis desumptis ». In hac dcscriptione Ecclcsiac sub symbolo mulieris, coram oculis mentis discipuli dilecti et virginis, obversabatur imago Matris Virginis, quam a Iesu moriente in custo– diam acceperat, cuiusque maternis curis fuerat vicissim commendatus. Hinc :fit ut c. 12 possit optime Beatissimae Virgini applicari, sicut in Liturgia facit Ecclcsia, idque non per solam accommodationem, sed sensu litterali, licet secundario, et - ita P. TERRIEN, - complementario 89, ita ut Ecclesia non possit ibi pcrspici ni.si sub imagine B. M. Virginis 90. Exros1no TEXTUS. - His pracmissis, ad textum explicandum vcmamus. vv. 1-4 - Duo adversarii, Mulier et Draco, qtú in certamine 111.agno subscqucntis scctionis primas partes habcnt, in sccnam prodcunt, et llllUS ex adverso alterius se sistit. - Duobus prim.is versibus dcscri– bitur Mulicr, duobus sequentibus Draco. TEXTUS: 1, Et signum magnum apparuit in caelo: Mulier amicta sole, et luna sub pedibus eius, et in capitc eius corona stellarum duo– decim: 2, et in lltero habens, clamabat parturiens, et cruciabatur lit pariat. 3, Et visllm cst aliud signllm in caelo: et eccc draco magnus rufus habens capita scptcm, et cornua decem: et in capitibus eius diademata septem, 4, et cauda cills trahebat tertiarn. partem stcllarum cacli, et misit eas in terram, et draco stctit ante mulierem, quae erat paritura: lit Cllm peperisset, filium eills devoraret. 89 TERRIEN j. B., La Aferc de Die11 et la Mere des /10111111cs, vol. I-IV; in vol. IV2 (París, 1902), 60-84: cfr. pag. 72. 90 Hanc idcam mulicris ad rcpracscntandam Ecclcsiam, potuit Ioannes ex pro– phetis dcsumere; ab eis namquc exhibetur Synagoga ut Dei sponsa, quac filios habct; ob quorum iniquitates dat ei Jahwéh libellum repudii, et post paenitcntiam reducit eam iterum ad se, et tam fortitcr cam sibi copulat, ut nequeat amplius ab eo divelli: omncs hostium conatus ad hoc crunt inanes, tpia ipsc Dominus cos ad impotcntiam rcducet (Cfr. Is. 49, 14-50, 3; Os. 2, 1-24).