BCCCAP00000000000000000000545

136 APOCALYPSIS se referebant Nicolaitae, non constat. - Inter antiquos scriptores et Patres satis communiter sermo est de Nicolao, tmo e septem Diaco– nis (Act. 6, 5), e cuius vita sumpsissent illi haeretici occasionem suorum errorum moralium: ipsum tamen Nicolaum excusant CLEMENS Alex. (Strom. 1, 3) et AuGuSTINUS (haeresi 5): alii eurn. accusant turpitudinis, ut EPIPHANIUS, PHILASTRIUS, HIERONYMUS, IRENAEUS, etc. - Igitur, in incerto manet, utrurn. Nicolaus Diaconus quidquam habeat cum istis Nicolaitis, et utrum Nicolao Diacono illa nota turpitudinis mre an iniuria affigatur 32. u. 7 - Admonitio gravis, et propos1t10 praemii victoribus pro– rn.issi. - « Qui habet aures, audiat quid Spirit11s dicat ecclesiis »: 'qtú habet aures, audiat' potest esse reminiscentia verborum Christi, qui hoc di– cere solebat, quando volebat provocare auditores ad attentam consi– derationem et intelligentiam dictorurn. 3 3 . Eumdem sensum et scopum habet hic et in ceteris epistolis, ubi constanter repetitur, sive ante (in tribus prioribus), sive post (in quatuor posterioribus) promissio– nem praemn. S P 1 n 1 T u s ecclesiis loquens, est S p i r i t u s s a n c t u s: pro– mittit enim proprio nomine et auctoritatc praemia divina et caclestia: ergo est Dcus. Quamvis in tota cpistola loquatur Christus, inducitur in fine Spiritus Sanctus, qui cst Spiritus Christi, et quasi anima Eccle– siae, quam roborat et consolatur promissionc pracmii magni futuri, quo pariter cam cxstimulat ad exsequcnda Christi mandata. Christus laudat, vitupcrat, praccipit, minatur: Spiritus loqucns ecclesiis, 11011- nisi verba consolationis, pracmia exspectanda loqtútur, iuxta nomen suum 'Paraclitus', consolator. « Ecclesiis >>: quod mü ccclcsiae dicitur, onmibus est applicabile; et Spiritus intendit verbis suis consolatoriis 0111.nibus ecclesiis prodesse. En eius verba: << Qui uicerit... » wzií.v =-= v in c e r e , est vcrbum specifice ioan– neum, tam in Evangelio quam in Epistolis et Apocalypsi (Ano). - Qui ad victoriam exhortatur aliquem, eo ipso affinnat luctam cum hostibus. In hac pugna 'vincere', est constanter obsistcre usque ad finem, fugicndo malum et faciendo bonum. 32 Cfr. A. CALMET, Dict. de la Bib/., s. v. 'Nicobitae': cit., Excursus XI, Les Nico/aí'tcs, pp. 46--48. 33 Cfr. Mtt. 11, 15; 13, 9. 23; etc. Itcm B. Ano, op.