BCCCAP00000000000000000000544

INTEGRITAS EVANGELIORUM 39 mota, in Jo. 5, 3b. 4: f) ultimum caput quarti Evangelii, praesertim propter collationem Primatus Petro a Christo redivivo factam, in Jo. 21, 15-17: g) adde historiam Infantiae Christi in Mt. 1-2; et Le. 1-2. At, omnes isti loci, (si excipias illum sub litt. e), quem etiam nonnulli catholici ut critice dubium habent), ut certe genuini habendi sunt, quippe qui omnium codd et versionum suffragio, necnon testimonio veterum scriptorum, ut genuini commendantur. Soli critici heterodoxi, praeiudiciis dogmaticis et historicis ducti, horum textuum authentiam impugnant. - De textu sub litt d) iuvat notare eum diversimode quidem 1egi in codd., id tamen explicari ex confusione duorum calicum, (cenae legalis et eucharistici), quos unus Lucas distinguit. Differentia lectio– num non est ratio sufficiens negandi genuinitatem, si alia explicado in promptu est. Sunt tamen aliae pericopae evangelicae, quarum authenticitas in dubium iure vocari potest, sive ob insufficientiam traditionis textualis, sive oh rationes internas argumenti, lexici, nexus defectuosi. Sunt illi tres loci, quos Patres Tridentini prae oculis habebant cum in Decreto 'de canonicis Scripturis' (sess IV: 8 Apr. 1546), addiderunt illud com– ma, « cum omnibus suis partibus », prout in Ecclesia catholica legi con– sueverunt, et in Veteri Vulgata latina editione habentur »; 65 nimirum, Me. 16, 9-20; Le. 22, 43 s; Jo 8, 1-11. Hae tres pericopae declarantur canonicae et inspiratae: at in Decreto non tangitur quaestio de earum authenticitate litteraria, an videlicet sint illorum auctorum, in quorum evangeliis leguntur. - En pauca de singulis. A) Clausula Evangelii Marcí (Me. 16, 9-20). Duodecim ultimi versus secundi Evangelii leguntur in plerisque codd et verss; TATIANUS atque lRENAEUS, et probabiliter JusTINUS, hanc secundi Evangelii clausulam cognoverunt: quapropter a rnultis retinetur ut genuina. - Sed quia deest in codd B S aliisque non paucis, et HIERONYMUS atque EusE– mus dicunt eam non legi in plerisque codd sui temporis: cum prae– terea rationes internae minus faveant eius origini Marcianae, multi critici, etiam catholici, negant vel addubitant clausulae authenticitatem. Ita LAGRANGE, VoGELS, DoM CHAPMAN, &, qui dicunt hanc clausu– lam appositam fuisse ab aliquo scriptore posteriori, utique inspirato: vel si ab ipso Marco composita fuit, est posterior, et non pertinet ad primam Evangelii redactionem. - Res manet dubia. Decretum Comm. bibl., quin quaestionem definiat, favet authenticitati: dicit enim ar– gumenta eam negantia rem non evincere (Ench Bibl 2 nº 396). 65 Cfr. Conc. Trid., Soc. Goerr., t V, 41, 52; Ench Bibl2, nº 60 (alias, 45).