BCCCAP00000000000000000000544

38 QUAESTIONES PRAELIMINARES 3º) S. Lucas, sectator Pauli, fidelibus ecclesiarum ab Apostolo fundatarum, praesertim gentilibus, at non exclusis judaeis, Evangelium suum, optimo Theophilo personaliter dedicatum, destinat. - Scopus eius est proponere Jesum ut unicum Salvatorem omnium, proclamare universalitatem salutis per Christum: (doctrina qtúdem communis ce– teris hagiographis, sed speciali modo paulina; cfr. Rom. 1, 16). - Hunc scopum obtinere nititur Lucas narratione historica accurate praeparata et ordinate digesta (I, 1-4) factorum et dictorum Christi. Multa habet propria, a Matthaeo et .Iv1arco non commemorata, praesertim in mi– nisterio Jesu in itinere versus Jerusalem (Le. 9, 51-19, 28). Effert con– tinuo misericordiam Dei et Christi erga peccatores, recte a poeta ap- pellatus: « scriba mansuetudinis Christi » 62 • ' 4°) Joannes denique, ad finem saec I Ephesi scribens, Evange– lium suum destinat ecclesiis Asiae, in fide iam adultis, cum fine dog– matico firmandi fidem earum in messianitatem et divinam filiationem Jesu: Ipse est dispensator gratiae et fons veritatis (1, 14. 16-18): ideo necessaria est fides in Eum ad habendam vitam supernaturalem gra– tiae et vitam aeternam gloriae (3, 14-18; 17, 3; 20, 31). - Methodus in quarto Evangelio adhibita ad hunc finem dogmaticum obtinendum, superius (sub num. 6), cum de diversa Evangeliorum índole sermo erat, indicata est. - Praeterea, ut plures antiqui, lRENAEUS maxime 63 et HIERONYMUS 64 , testantur, voluit Joannes Evangelio suo E.deles prae– munire contra quosdam errores vel haereses (Baptistarum, Nicolaita– rum, Ebionitarum, Cerinthi), tune iam grassantes vel pullulare inci– pientes. Hic finis apologeticus quarti Evangelii confirmatur ex exa– mine eius interno, et ex Ep. I Jo. quae est praevia Evangelii praesen– tatio. - Insuper habuit Joannes finem historicum, volens complere nar– rationem Synopticorum, et praecavere ne quaedam ab ipsis compen– diase narrata, erronee a lectoribus intelligerentur. 10. - DE INTEGRITATE EvANGELIORUM. Duo ordines pericoparum evangelicarum addubitantur a criticis: aliae quidem iure, aliae vero iniuria. Inter has ultimas recenseri possunt: a) promissio Primatus in Mt. 16, 17-19; b) mandatum praedicandi et baptizandi, et forma bap– tismi in nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti, in Mt. 28, 19 s; e) con– ceptio supernaturalis Christi in Le. 1, 34 s; d) verba consecrationis calicis in Le. 22, 19h. 20: e) aqua piscinae Probaticae per angelum 62 A. DANTE, De Monarchia, 1, 16. 63 Adv haer 3, 11, 1: PG 7, 880. 64 De vír ill 9: PL 23, 654.