BCCCAP00000000000000000000544

CHRISTI RESURRECTIO ET APPARITIONES 403 pando reducitur, nostra mens, omni dubitatione postposita, in fide solidatur » 12. v. 26 - « Post dies octo >>, computato juxta morem hebraicum utroque termino, scilicet, Dominica sequenti, « apparuit Jesus Unde– cim congregatis, januis clausis, et dixit omnibus: « Pax vobis »; et statim, Thomam alloquens, invitavit eum, fere iisdem verbis usus, quibus ipse incredulitatem suam protestatus fuerat: « Infer digitum tuum huc, et vide manus meas; et affer manum tuam, et mítte in latus meum... » Ex hoc recte concludimus Jesum conservare voluisse in suo corpore glorificato plagas quas pro nobis accepit, et aperturas clavorum et lanceae, (seclusa, ut patet, qualibet deformitate), ut apostoli, in quo– rum testimonio nostra fides fundari debebat, de identitate Jesu patien– tis et triumphantis securi omnino redderentur: insuper eadem vul– nera in caelum voluit inferre, ut ea tamquam pretium nostrae Re– demptionis, et trophaea suae victoriae, Patri constanter exhiberet, efficaciusque pro nobis intercederet. N l . · d l d fid z· ' ' '' ,.., ' ' « o t esse incre u us, se . e is»; fL'Y) y1vou amo-Toe;, IXAAIX mcr't"o e;: sensus non est; « ne .fias incredulus », cum talis proculdubio iam exsti– tisset: sed, « ne sis amplius incredulus », ne persistas in infidelitate », sed fidem habe, crede ». v. 28 - Thomas, bonitate et indulgentia Jesu salutariter confusus, lumine superno illustratus, et gratia tDei adjutus, perfectum actum fidei elicuit, dicens: « Dominus meus, et Deus meus »: ó xúp16c; µou, xal ó 0e6c; µou: non in vocativo, ut quaedam exclamatio admiratio– nis; sed in nominativo, ut praedicatum orationis assertivae: « Domi– nus meus, et Deus meus (es tu)». Divinitas Christi, tot modis praedi– cata in evangeliis, numquam tam explicite et proprie declarata fue– rat, sicut nunc :fit a Thoma, usurpante ipsam vocem « Deus ». - Qui alias saepe fuerat salutatus « Messias », et « Filius Dei», nunc agnoscitur et aperte confitetur « Deus ». - In textu non dicitur Thomam, usum permissione Domini, tetigisse Ejus vulnera, (sicut veteres communiter asseruerunt); sed potius innuitur ipsum statim procidisse ante Domi– num, et fidei professionem fecisse. - Quis credat, Thomam, quam– tumvis incredulitatem suam jactantem, non fuisse perterrefactum su– bitanea apparitione Christi, januis clausis, et praesertim, cum ipsum alloquentem, audivit enumerare unam post aliam, condiciones ab eo positas ad credendum¡ Nonne hoc sufficiebat ad replendum illum con- 12 Cfr. MIGNE, PL, tom. 76, col. 1201; Homilía XXVI in Evv.