BCCCAP00000000000000000000544

EUCHARISTIAE INSTITUTIO: MTT. 26, 17-29; PARALL. 353 v1ctímae immolatae in sacrificium. 3•) Tertia veritas est institutio sa– cerdotii, dum Christus dicit apostolis: « hoc facite in meam comme– morationem ». Sacerdotium hoc erit perpetuum, quia Eucharistia, me– moriale mortis Domini, conficienda erit « donec veniat >>, Christus nempe ad iudicium: « Quotiescumque enim manducabitis panem hunc et calicem bibetis, mortem Domini annuntiabitis, donec veniat » (I Cor. 11, 26). Cfr. TEOFILO de ORBISO, (O. F. M. Cap.): 'La Eucari– stía en San Pablo', Est. bibl. 5 (1946), 171-213. § 4 - SERMO lESU VALEDICTORIUS. (lo. 13, 31-17, 26) 49. Prt1eludium sermonís (Ioh. 13, ·31-38). Continet quatuor ideas: a) ex– sultationem Iesu de proxima Dei, suique ipsius glorificatione per Pas– sionem obtinenda (vv. 31 s.): b) annuntiationem sui discessus e mun- 49 Bibliographia: a) P. VON KEPLER, 'Unseres Herm Trost.. .'2 Freib Br. 1914: b) J. HUBY, 'Le sermon de Jésus apres la cene'2 Paris 1942: e) J. M. BOVER, 'Comentario al sermón de la Cena', Madrid 1951; VI-368 pp.: d) C. HAURET, 'Les adieux du Sei– gneur' (Jo 13-17), Paris 1952, 368 pp. Cfr. praeterea Comm. in IV Ev.: (LAGRANGE, DURAND, BRAUN, TILLMANN, *BERNARD, etc. De ordine horum ce. 13-17 retinendo vel invertendo, cfr. N. URICCHIO, 'La teoría delle trasposizioni nel Vangelo di S. Giovanni' Bbl. 31 (1950) 129-63. De solidaritate horum capitum 13-16 cum ce. 5-7 quoad ordinem, vide ingeniosam explicationeni B. BRINCKMANN, 'Zur Frage der ursprünglichen Ordnung im Jo– hannes Evangelium', in Greg. 20 (1939) 55-82. Iste auctor, et nonnulli cum eo, putat ordinem horum capitum turbatum fuisse: ordo primigenius fuerit sic, ce. 12. 15. 16. :3. 14. 17: sermo Christi post cenam solum comprehenderet c. 14 (cum c. 17): ce. 15. 16 referunt alium sermonem uno ex ulti– mis diebus ante cenam habitum: (cfr. B. BRINCKMANN, 'de priore quodam sermone valedictorio Domini', in V Dni 19 (1939; 300-307. Sic explicaretur clausula 14, 31 <i Surgite, eamus », quae videtur indicare finem sermonis. Alii, v. gr. LEPIN, DURAND, LAGRANGE, BRAUN, etc. ídem putant quoad finem sermonis in c. 14, sed non recurrunt ad inversionem capitum, sed potius ad indolem addititiam ce. 15. 16.: haec duo capita addita fuissent ab ipso Ioanne Evangelio iam completo, sed nondum vulgato, in definitiva eius redactione. Alii, unitatem sermonis (ce. 13-17) et ordinem traditionalem retinentes, expli– cant illam clausulam in fine c. 14 ex communiter contingentibus, sic: 'Surrexerunt quidem apostoli ad mandatum Jesu, et ad relinquendum cenaculum se praepararunt, sed Jesus perrexit loqui, et ut accidere solet, sermonem sermoni innectens, longe ad– huc sermo protractus est, antequam de facto e cenaculo exirent: (ita MALDONADO, *ZAHN, KNABENBAUER, S1MON-PRADO, etc); ve!, dicunt alii, ordine dato a Iesu, exiis– se omnes e cenaculo, Iesum vero prosecu.t:um fuisse sermonem suum in itinere ad Gethsemani (CAIETANUS, PATRIZZI, CORLUY, FILLION, etc.), au.t in atrio externo. Ternpli, u.bi constiterunt (*GoDET, *WETSCOTT, *SWETTE, etc.). Examen textus videtur commendare unam ex du.abus explicationibus primo