BCCCAP00000000000000000000544

322 HEBDOMADA SANCTA catione sua temperaverat, ut dum clara eius argumenta dictis et factis praebebat, semper vitaverit fervorem intempestivum populi, ideis cir– ca hoc nirnis terrenis imbuti: nunc, appropinquante Passione, quam iterum ac tertio iam praedixerat, voluit suae messianitatis claram osten– sionem dare, ut nema posset ignorantiam praetendere: ideo et selegit occasionem magni concursus populi, undique ad Pascha in Jerusalem convenientis. Ex quo apparet consilium Jesu definitum in hoc facto fuisse Messíam se declarare. Ideo non tanturn perrnisit et approbavit acclamationes turbarum, reiectis insinuationibus malignis pharisaeorum et sacerdotum, sed et Ipse praeparavit, et fere provocavit triumphalem illam manifestationem. - Quae tamen, quamtumvis solemnis fuerit, modestiae et hurnilitatis limites non excessit; eo enim habitu et ritu voluit Christus hunc triumphum agere, qua a Propheta Zacharia prae– dictum fuerat (Zach. 9, 9): non equo insidens, et regni principibus ac rnilitibus stipatus, sed asino vectus, et a populo simplici ac pueris rex acclamatus. Ita Jesus, dum se regem Messiam in V. T. prornissum declarabat, ipso ritu hurnili naturam s.ui regni spiritualem innuebat, et regnum suum ex hoc mundo non esse significabat s. § 2° - DE CHRISTI SERMONE ESCHATOLOGICO 6. (Mt. 24, 1-51; Me. 13, 1-37; Le. 21, 5-36; cfr. 17, 20-37). Praenotanda. - Pertinet hic sermo ad genus prophetícum, et in non– nullis (vv. 6. 7. 21. 22. 29, Mt.) ad genus quoque apocalyptícum: unde nomen « apocalypsis Synoptica >>, qua solet appellari. In IV Evangelio non habetur, forsitan quia Joannes iam scripserat Apocalypsim, in qua 5 Cfr. H. LIESE, Dominica Palmarum, in V. Dni 12 (1932), 65-69. - STANLEY D. M., Études Matthéennes. L'entrée messianique a Jérusalem, Se E 6 (1954) 93-106. 6 Bibliographia. - Praeter Comment in Evangelia, (S. TaoMAE in Ev. Mt., MAL– DONADO, CALMET, LAGRANGE, KNABENB, DuRAND, DAUSCH, etc.) cfr. a) LAGRANGE, L'avénement du Fils de l'homme, in Rev. bibl., 1906, pp. 382-411; b) FR. SEGARRA, Algunas observaciones sobre los principales textos escatol6gicos de nuestro Señor: de Mt. 24 agit in Greg. 18. 19. 21 (i. e. annis 1937. 1938. 1940), pluribus artieulis. e) An. CELLINI, Saggio storico-aitico di esegesi biblica sulla interpretazione del sermone escato– logico in Mt. 24, Me. 13, Le. 21; Firenze, 1906. d) L. DE GRANDMAISON, in Jésus– Christ, II, 280-312; 457-63 e) A. VACCARI, Il discorso escatologico neí Vangeli, Se. catt., 1940, 3 ss. -f) FR. SPADAFORA, Gesu e la.fine di Gerusalemme, (Mt. 24), Rovigo, 1951, pp. 137. - g) A. ZEoLI, Il discorso escatologico di Gesu, (Mt. 24), in 'Humanitas', (Brescia), 1952, pp. 101-12; 226-32. - h) M. BRUNEC, Soc. Sales., novem articulis explieavit sermonem esehatologicum in V Dni, 30 (1952), 214-18; 265-77; 321-31; et 31 (1953), 13-20; 83-94; 156-63; 211-20; 282-90; 344-51. - i) DAUMOSER lNNO-