BCCCAP00000000000000000000544

TRANSFIGURATIO CHRISTI: MTT. 17, 1-8; PARALL. 309 v. 6 - « Et audientes discipuli ceciderunt in faciem suam, et timuerunt valde »: res est valde naturalis; fragilitas humana coram manifestatione supernaturali, timore et reverentia corripitur, et stare. non valens, in terram cadit prostrata. - Omnes tres evangelistae notant semel sin– guli in hac scena timorem apostolorum, sed diverso momento, plus minusve apte, illum assignant: videlicet, Marcus ad visionem Christi transfigurati inter Moysem et Eliam, ut excuset verba Petri; Lucas ad ingressum Christi, Moysis et Eliae in nubem; Matthaeus, aptius ceteris ut videtur, ad auditam vocem Patris de nube loquentis, quae signat culmen supernae manifestationis. v. 7 - « Et accessit Jesus, et tetigit eos... » - Apostoli facie ad terram prostrata diu iacuissent, nisi Jesus, transfiguratione finita, ad eos acce– sisset, et tangens eos, a timare relevasset, dicens: « surgite, et nolite timere ». Lucas dicit (v. 36): « dum fieret vox, inventus est Jesus solus... » - Hanc celeritatem finis scenae totius etiam Marcus indicat speciali ad– verbio, quod nullibi praeterea occurrit in N. T., e~&mva,; = statim (cfr. Lev. 21, 4). - Vox Patris est culmen totius scenae, et finem ipsi imponit. Moyses et Elias, nubem ingressi, disparuerant, ut clarum esset vocem caelestem de solo Jesu loqui. v. 8 - Igitur apostoli a Jesu relevati, « circumspicientes » (Me.), et « levantes oculos suos » (Mt.) versus locum áeris ubi fuerat visio, quasi volentes eam adhuc contemplari, « neminem viderunt, nisi solum Jesum ». Aliis duobus abeuntibus, solus Jesus ibi cum eis remanserat, et qtúdem non iam transfiguratus, sed in statu suo habituali, communi. v. 9 - Cum die sequenti (Le.) descenderent de monte, praecepit eis Jesus servare secretum de visis, usque post suam resurrectionem a mortuis (Mt. et Me.), ne audientes nunc eius gloriam, scandalum po– stea paterentur, cum viderent ignominiam passionis. - Impletionem huius mandati asserunt, tune Marcus « et verbum continuerunt apud se » (9, 9), tum Lucas, qui, mandato omisso, silentium observatum ab eis dicit; « et ipsi tacuerunt, et némini dixerunt quidquam ex his quae viderant » (9, 36). - Hoc silentium videtur fuisse absolutum, nec tantum ex– traneos, sed etiam alios apostolos respexisse, ne ex privilegio tribus illis concesso invidiam conciperent. Quaestio de Elia, adventum Messiae praecessuro, quae in ipso de– scensu montis proposita est Jesu ab apostolis, iuxta Mt. et Me, omit– titur a Luca, quia cum ageretur de opinione ad iudaeos potius atti-