BCCCAP00000000000000000000483

78 DE INTERPRETATIONE S. SCRIPTURAE § 2. - De usu loquendi. Notio. Usus loquendi est mos conjungendi has ve! illas significationes cum verbis determinatis. Regula. Ut possit invenire sensum litteralem cujuslibet sententiae biblicae, interpres debet cogno– scere usum loquendi generalem et specialem hagio– graphi qui illam scripsit. Quod evidens est, cum omnis lingua usitata variet se– cundum loca, tempora et homines. Alium enim sensum alí– quando dant verbis auctores profani, alium aliquando auctores sacri ; aliter locutus est Moyses, aliter Paulus ; alias signifi– cationes habuerunt multa vocabula hebraica tempore Moysis, alias tempore Siracidae; aliter effert horno oíientalis cogitata sua, aliter occidentalis ; aliter ídem homo loquitur in his circumstantiis, aliter in aliis. Ex. gr. qnam varias significa– tiones habent voces biblicae « deus ", « verbum ", « spiritus », « anima », « gratia » ? Modus "'"'"'"""'IT'"'"'"' lile bene consuescet usui lo- quendi hagiographorum qui plane cognitas habet linguas sacras, qui frequenter legit sacras Scripturas, qui confert textum primigeníum versionibus antiquis, qui applicat se in lectione operum ss. Patrum et commentariorum biblicorum. SUBSIDIA, quae inventionem usus loquendi facilem reddunt, sunt: a) concordantiae biblicae: et quidem reales, uti Biblische Real– ko11kordanz, auctore LUEGS-MAIRH0FER, ed. 1 Ja Regensburg 1928; ve! verbales, ex. gr. Corzcordantiarum universae Scripturae sacrae Thesau– rus, a PEULTIER-ETIENNE-OANTO!S exaratus, Parisiis 1897; Concordan– tiae librorum V. et N. Testamenti, auctore C00RNAERT, Regensburg 1909, b) glossaria, praecipue bíblica, sic pro Hngua hebraica et aramaica: GESENIUS-BUllL, Hebriiisches 11. Aramiiisclzes Handwiirterbuch iiber das A. T., ed. 27", Leipzig 1921 ; pro lingua graeca: GR!MM, Lexicon graeco-latinum in libros Novi Testamerzti, 4" ed. Lipsiae 1903; Z0RELL, Novi Testamerzti lexicorz graecum\ Parisiis 1931.