BCCCAP00000000000000000000483

DE SENSIBUS S, SCRIPTURAE 71 rati, ve! traditionis universalis vel magisterii infallibilis Eccle– siae, licet ex eo desumere argumentum divinum. Ad confirmandas vero aut illustrandas res fidei et morum, uberior et liberior usus permittitur et commendatur, dummodo duplex cautio adhibeatur, nempe a) ut ex littera descendat, ut exsistat congruentia vera, sufficiens et perspicua inter typum et antitypum ; b) ut auctoritate fulciatur non necessarium ut ipsa explicatio typica inveniatur, sed sufficit ut fulcimentum ejus habeatur vel in Scriptura vel in liturgia vel in scriptis Pa– trum aut Doctorum aut plerorumque auctorurn ecclesiasticorum. Art. III. - De arnpHficatíone sensus biblici. Ut rationem ducere possimus cujuscumque interpretationis Bibliorum, prout facta est ab ipsis hagiographis, ss. Patribus, Doctoribus et theologis Ecclesiae, admittendi sunt, praeter litteralem et spiritualem, alii sensus plus minusve biblici : sen– sus plenior, qui in verbis ipsis latet; sensus consequens, qui e verbis divinis per ratiocinium declucitur ; sensus accom– modatas, qui ipsis verbis sacris ab extrinseco adaptatur. § 1, - De sensn pleniore. Definitlo. Sensus pltnior vocari potest i!le sensus lit~ teralis, qui includitur quidem in ipsis verbis sacris, sed co– gnoscitur solummodo a Deo et ab eis qui divina revelatione ve! factis illuminati sunt. Dum sensus verbalis clici possit historicus, obvius, expli– citus, sensus plenior vocari potest dogmaticus, absconditus, implicitus. Exlstentla. Admisso sensu pleniore, facile intelligitur facultas, quam hagiographi sibi aliquando conceclunt verba Spiritus sancti plenius interpretandi quam verba humana sonant. Sic ex. gr. s. loANNES certe plenius et latius percipit verba quae Caiphas protulit coram Synedrio, ut Jesum e terra viventium removeret (loan. 11, 50 s).