BCCCAP00000000000000000000480

94 P. SOBRADILLO hijos, aunque si lo contraen, el matrimonio sería válido» (1); San Buenaventura decía que «110 deben contraer matrimo– nio por el peligro de que no sepan educar a los hijos y de no poder cohabitar debidamente con su mujer; pero si con– traen, válidamente contraen» (2); posteriormente otros autores decían que pecaban (3) contrayendo matrimonio, a no ser que intervinieran justas causas, como sería el que les fuera duro guardar continencia, sobre todo si durante los momentos de lucidez padecían graves tentaciones (4). Los monomaniáticos, eran considerados como perso– nas hábiles para contraer matrimonio (5). También lo eran los «débiles de espíritu» o «atontados», pues corno regla general se establecía que el que tiene (1) Santo Tomás a la cuestión: «Utrum furia impediat matrimonium• responde: «Respondeo dicendum, quod furia aut praeeedit matrimo– nimn, aut sequitur: si scquitur, nullo modo dirimit ipsum; si autem prae– cedit, tune aut furiosus h1bet lu.iri-1. intervalla, aut non; si habet, tune quamvis dum est in illo intervallo, non sít tutum quod matrimoníum contrahat, quia nescíret prolem educare, tamen si eontrahít, est matri– monium: si autem non habet, vel si quando non habet, contrahit, tune quia non potest ess~ consensus, ubi deest rationis usus, non erit verum matrimonium» (Smnma Theologica, Supplem., q. LVIII, art. Ill). (2) A la cuestión: ,An furia impedía! matrimonium», responde San Buenaventura: «Dicendum quod circa hoe distinguendum est, quia furia aut concomitatur, aut praecedit, aut sequítur. Si concomitatur, tune quia furiosus non hab.:>t potestatem consentiendi, impedit matrimoníum, et nullum est. Si autem praecedit, et ilk habet lucida íntervalla, vel sequi– tur, matrimoníun non ímpedít. Rationes ergo probantes quod impedit, procedunt ea vía, qua furia est tempore consensus, et seeundum acfum. Si vero non esset actu furiosus, sed habitu, etiamsi haberet lucidum intervallum, non deberet contrahere propter periculum, quia talis prolem nescit educare, nee cum uxore debite cohabitare: tamen si eontraheret contraetum est» (In IV Sententiamm, Dist. XXXIV, art. III, quest. l). (3) Cf. PEDRO DE LEDESMA, Adiciones a la Primera Parte de la Sum– ma de Sacmmentos, 1614, cap. 11. (4) SANCHEZ, Di.sputationum de Sancto Matrimonio sacramento to– mi tres, Moguntiae, 1606, tom. I, Lib. I, disp. Vlll, n. 18. (5) SANCHEZ, l. c., n. 22 y SS.

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz