BCCCAP00000000000000000000424

DE BIS Q,UAE FR. CAPUCCINIS COMPETUNT 65 b) Directe: l. Ut sit iustus usus rerum et licitus non re– •quiritur ius proprium, sed sufücit mera Hcentia vel permissio »eius, qui ius habet. Ad usus liceitatem snfftcit, ut quis re utatnr sine aliorum iniuria, nec requfritur, ut :fiat ime proprio ; unde, •qui de licentia dominorum utuntur l'ebus, nemini ininriam fa– ciunt. 2. In verbi~ << uti sine iure » aequivocatio aliqna adest. Nam si de iure, quatenus legem signi:ficat, sermo vertitur, ve~ rum est ius ab usu insto separari non posse, nam qui usum iu– stum habere potest, semper ius lrnbet aliquod, i. e. legem divi– no-naturalem, quae huiusmodi usum concedit, vel saltero ap– probat. Si vero ius pro morali quadam potestate sumatur ad usum, tune potest quis usum habere licitum absque iure pro– prio et quasi intrínseco, dummodo licentia acceda1., seli pér- missio illius, qui gaudet iure proprio in res. Breviter: Fratres Mill.ores ius politicum sen ci vile dictum ad terum usum minime possident, habent nihilominus ius divino– natrirale, quod fas sen aequitas utendi a doctoribus nuncupatur; ·si ad hoc ius divino-naturale, cui renuutiari non potest, accedat ¡rei concessio a domino facta, usus facti rei plene licitns evadit (1). (1) Cf. F. SuA1rnz, Opei·a omnia, t. XV, lib. VIII, cap. V, n.12, p. 565; ANTO– NIUS DE CORDUBA, op. cit., cap. VI, q. I, p. 278-279; T. SANCHEZ, op. cit., lib. VII, cap. XVIII, n. 7; CYRILLUS A BERGOMO, op. cit., p. 87, n. 39. Minime obstat tra• -dita a ,Joanne XXII doctrina opposita in Extravagante Ad Conditorem, saepius dein a suis Snccessorilms revooata. De · hac positione Joannis XXII diversnm a -dootoribns profertur iudicium. Dum aliqui non esse attendendum asserunt (D. SOTO, op. cit., lib. rv, q. I, art, I, p. 288), alii propugnanti Joannem nihil tam– quam certum statuisse, sed solum disputando iil eam pn.I·tem magis se inolinasse. •.(L. MoLINA, op. cit., disp. VI, e. 48; 'J.'. SANCHEZ, ·op. cit., lib. VII, cap. XVII, n. 22). Alii adlaboram malunt pro concordia Decretalinm Nioolai III et Joan– 'llis XXII, eo sensu, nt Nicolaum III afíirmare dicant de iure oivili seu politico, quod Joannes XXII de inre natnrali denegat. Cf. J. Azonrns, op. cit., lib. XII, cap. XXIV, c. 1589; ANTONIUS DE ÜORDUBA, op. cit., iia.p. VI, q. I, p. 286-89. .Alii denique Joannem errnsse affirmnnt, ut R. BJllLLARMINUR, op. cit., De Romano Pontífice, lib. IV, cnp. XIV, p. 504- ; HrnRONYMUS A PoLITIO, op. cit., cap. VI, n. 7; CYRILLUS A BERGOMO, op. cit., p. 83, n. 11-1\l; ex qno nihilominus nullurn sequi– r,tur inconveniens, cum Joannis doctrina non fuerit definitiva, ut Pontifex, sed. mere assertiva, qua Doctor privatus, et quidem in qnaestione iuridica, non in ,i•ebns fidei vel morum. ¡¡