BCCCAP00000000000000000000424

DE RECURSU AD AMIGOS SP!HITUALES 185,, esse vera. Quaenam autem est necessitas vera 1 Huins rei enu– cleatio summopere interest, quia ut expositores asserere non formidant, totum nostrae professionis observantiae, eiusdemque relaxationis et transgressionis fnndamentum maxime in examine istius verae necessitatis consistit (1). Vera necessitas est illa, quam expositores appellant neces– sitatem strictam (2), alii necessitatem natmae (3), vel necessita– tem absolutam (4), quibus nominibus necessitas illa designatur, quae dicitur hodie extrema, seu valde gravis. Vera est quoque necessitas illa, quae ab expositoribns appellatur accommoda, sive congrnentiae Religionis (5). In confesso est apud orones licere in extrema et in gravL alicuins rei necessitate ad· amicos spirituales pro eius subleva– tione recnreere, dnmmodo ceterae reqnisitae veri:ficentur condi– tiones ; pari modo licet recurrere in necessitatibus accommodis,. quarum tamen natura est recte inteUigenda. Accommoda necessitas non sic intelligenda est, ac si id omne necessarinm dicatur, quod ad commodum fratrnm promoven– dum requiritur (6) ; accommoda vocatur non a « commodo », sed· ab « accommodare », ita ut necessitas accommoda sit reponenda in carentia alicuius rei, cnius usus nostrae paupertatis · profes– sioni convenit, accommodatur, seu qui nobis ex Regula proba– tur concessus. Talis necessitas cum dicat ordinem ad usuro, est ideo mensuranda it1Xta di versam rationem usus fratribns Mi– noribns competentis, nempe, in aliquibns usus arctns, in cete– ris vero usus moderatns, ut postea videbimus. Res ergo pro qua recurritur saltem accommoda necessitate· dehet esse necessaria, i.e. usui rerum arcto vel moderato, no– bis permissis, conformis, et hoc sive necessitas communitatis sit, sive particularium propria. (1) Cf. HrnRONYMus A Pouno, op. cit., cap. IV, n. 18, p. 333. (2) Cf. ANT. Dlll ÜORDUBA, op. cit., cap. IV, q. VII, p. 181 ; HrnRONYMUS A. POLITIO, op. o-it., ca,p. IV, n. 18, p. 333; SANTI TESAURO, op. cit., cap. IV, p. 216. (3) Cf. GIOVANNI M. DA TUSA, op, cit., f. 45r. (4) Cf. P. MARCHANT, op. oit., cap. IV, ·p. 250. (5) Cf. GIOVANNl M. DA TUSA, loe. cit.; GRÉGORIO DA NAPOLI, op. oit. p. 257. (6) Innocentius IV const. Ordinem vestrunt (14 nov. 1245) concedebat fra– tribus recursum non tautum pro rebus necessariis sed et pro utilibns; hoc autem. Nicolaus III ad necessitates restriuxit.